Lace zmarszczył brwi. To co oferowała mu dziewczyna to nie był żadne wybór. Miał po prostu wydać wyrok na jedną osobę, albo na dwójkę. Przy czym doskonale wiedział, że wymiana Matsuri na Rohana nie wchodziła w grę. Umrze albo Rohan i Matsuri, albo tylko Matsuri. I owszem dla kogoś kto nie znał bruneta była to patowa sytuacja. Dla kogoś kto nie siedział w tym brutalnym świecie, taki wybór byłby wręcz niemoralny. Dla chłopaka nie było to nic nowego i nie miał zamiaru tak łatwo odpuszczać.
-Chcesz grać na mojej moralności?- Mruknął wpatrując się prosto w oczy dziewczyny. Nie umknęło jego uwadze jak mocnych słów używała licząc na to, że złamie jego siłę. Sam wiele razy grał w takie gierki, aby coś zyskać. Danie komuś wyboru może doprowadzić do tego, że samoistnie rozwiążą się wszystkie problemy.
-Już sam fakt tego, że marnujesz czas na mnie- Zaczął spokojnie i skrzyżował dłonie na klatce piersiowej po czym oparł się o maskę samochodu -Skoro powinnaś wiedzieć jaki wybór padnie to marnujesz swój czas, albo nie jesteś tak potężna na jaką próbujesz siebie wykreować- Potrzebowała informacji więc chciała ułatwić sobie zadanie, a jednocześnie pomęczyć trochę swoje ofiary psychicznie. Zaczęła, jednak od złej osoby, bo Lace za dobrze znał zasady świata w którym się poruszał. Albo było się drapieżnikiem, albo ofiarą.
-Więc tak..- Powiedział po chwili milczenia, a delikatny wiat poruszył jego włosami -Chętnie powtórzę to po raz drugi...pierdol się- Jego moralność nie była wcale taka prosta i oczywista jak mogłoby się wydawać. Kiedy trzeba było potrafił wyłączyć głos rozsądku i wybrać to co bardziej mu się opłaci. A prawdą było, że bardziej opłacalne było zatrzymanie przy sobie informacji niż wymienienie ich na przyjaciela, którego umiejętności łatwo można było zastąpić inną osobą. Chociaż dziewczynie na rękę działało by to gdyby Lace kierował się emocjami...a może właśnie w tej chwili nimi się kierował. Musiał szybko stwierdzić kto był mu bliższy i kogo chciał bardziej chronić. Wybór padł na Matsuri, chociaż wiedział, że dziewczyna nie była taka słaba i mogłaby chociażby uciec, to nie chciał na nią nasyłać napastnika w tak banalny sposób. W dodatku wiedział, że będzie teraz obserwowany, więc jaki kolwiek kontakt z kimś z ekipy odpadał.

Chłopak słysząc jak dziewczyna opisuje dokładny przebieg dnia Matsuri zmarszczył brwi. Wychodzi na to, że dziewczyna niezwykle poważnie podeszła do swojego zadania, a Matsuri postanowiła spędzić trochę czasu z Doktorkiem. Mógł się tego spodziewać, ale nie spodziewał się bryły lodu, która opadła na dno jego żołądka po usłyszeniu tych rewelacji. Czy to była zazdrość, której nie miał zamiaru dopuścić do siebie, a w tej chwili postanowiła okazać się być silniejsza niż jego umysł. Wiedział, że Matsuri i Doktorka łączy znacznie więcej. Mieli też pewnie dużo więcej tematów. W końcu obydwoje studiowali i to podobne kierunki. Wywodzili się z zupełnie innego świata niż on, który rzucił naukę uznając, że nie będzie mu ona potrzebna do grożenia ludziom bronią. I chociaż starał się te myśli zdusić, to one uparcie co jakiś czas wypływały na światło dzienne. Tym razem to Anastazja pociągnęła za tę wyjątkowo wrażliwą strunę. Brunet ściągnął tylko nieco bardziej brwi, a usta zacisnął w wąską linię. Szczerze liczył na to, że całe to spotkanie dobiegnie do końca, ale niestety nic nie mogło być łatwe. Pech chciał...akurat teraz, że Matsuri zebrała się w sobie, aby z nim porozmawiać. I chociaż z początku kompletnie nie zwracał uwagi na drzewo pod którym się ukrywała, teraz musiał tam spojrzeć
-Kurwa...- Mruknął cicho do siebie wyraźnie niezadowolony. Zdążył już przywyknąć do tego, że jeżeli coś miało się popsuć, to się psuło. Teraz spierdoliło się wszystko koncertowo. O tyle o ile nawet wizja tortur nie sprawiała, że miałby ochotę współpracować, tak teraz chciał czy nie musiał przestać rżnąc głupa. Szczególnie w chwili, kiedy dołączył do nich nie kto inny a sam Rohan, który przeważnie nie wyglądał dobrze, ale teraz wydawało się, że jest na granicy życia i śmierci i to w podwójny sposób. Po pierwsze wyglądał jakby zaraz miał wyzionąć ducha z wyczerpania, po drugie dziewczyna najwyraźniej miała ochotę mu w tym pomóc. Lace chociaż chciał nie ruszył się z miejsca. Faktem było, że wstępna prezentacja Anastazji skutecznie go zniechęciła do jakiego kolwiek działania. Dopiero, kiedy to Matsur podjęła działania, które jak się okazało były daremne. Lace otworzył szerzej oczy. Czuł się niczym zwierzę w potrzasku. Wszystko szło dobrze gdyby nie ona, gdyby nie chciała teraz z nim pogadać.
-Spokojnie...- Mruknął w swoich myślach. Przecież nie był wcale tak bezbronny jak mogłoby się wydawać, coś tam potrafił. Dlatego też musiał zadziałać. Ukucnął i dotknął swoją dłonią piasku. Skupił się na jego fakturze, aby lepiej wyczuć jego budowę. Spojrzał w stronę Anstazji a ta mogła poczuć jak piach pod nią staje się coraz bardziej grząski, a ona sama zapada się zupełnie tak jakby nagle wpadła w ruchome piaski. Rzucił szybkie spojrzenie w stronę Matsuri, aby dać jej jasno do zrozumienia, że to czas na taktyczny odwrót. Taki z resztą był plan uciec i zgubić ją chociaż na chwilę, aby móc ustalić dalszy plan działania.

Lace próbował w dość chaotyczny sposób ratować sytuację. Co chociaż na swój sposób wywarło zdumienie na przeciwniku, to niestety okazało się zdecydowanie za słabe, aby móc wygrać tę potyczkę. O ile w ogóle o jakim kolwiek zwycięstwie można było w tej chwili rozprawiać. Jeżeli wcześniej miał powody ku temu, aby chcieć dorwać Reijiego, to w tej chwili otrzymał wyjątkowo dobry powód, aby chcieć go zmieść z powierzchni tej ziemi. Wiedział, że już podczas planowania pierwszej fazy ataku na mężczyznę powinien z Rohanem stanąć twardo przy planie wysadzenia wszystkiego w powietrze. Może i by ucierpiały niewinne osoby, ale taka była cena wojny. Zawsze cierpieli niewinni. W tej chwili brunet był gotów stanąć do walki, nawet jeżeli miał zginąć to nie miał najmniejszego zamiaru dać się tak łatwo pokonać. Nim, jednak wykonał chociażby najmniejszy ruch, to jego przeciwniczka już zamykała ich w kuli, której nie miał zamiaru nawet próbować rozbijać. Wiedział co by się wydarzyło gdyby dotknął tych czarnych ścian. Na wzmiankę o jakimś nowym układzie Lace prychnął jedynie pogardliwie. W jego ocenie nie wchodziły w grę żadne wymiany
-Daj spokój...- Mruknął -Kto ci w to...- Urwał bo jego spojrzenie spotkało się ze wzrokiem Matsuri. Znał to spojrzenie i nie umiałby go zinterpretować w inny sposób. Pokręcił tylko przecząco głową i próbował chwycić Matsuri, aby ta nie robił niczego głupiego, ta okazała się, jednak szybsza
-Nie rób głupot...nie warto się poświęcać...nie za mnie- Nie wiedział jaki Reiji miał plan w stosunku do Matsuri, ale czuł, że dziewczyna nie wyjdzie z tego w jednym kawałku. Upierałby się, że nie potrzebuje pomocy, bo da sobie ze wszystkim radę. Niestety tym razem to nie on dostał wybór, a Matsuri nie dała mu szansy na to, aby coś zrobić. Kiedy dziewczyna zniknęła zmierzył nienawistnym spojrzeniem Anastazję
-Nie ujdzie ci to płazem- Wiedział, że obok Reijiego w grobie spocznie jeszcze jedna osoba. Nie miał zamiaru tego tak zostawić, ale teraz musiał zająć się swoim bądź co bądź konającym przyjacielem. Zebrał go z ziemi i zaciągnął do auta, a zaraz potem wyjechał z plaży, aby z piskiem opon ruszyć przez ulice miasta. Dotarcie do kryjówki Doktorka nie zajęło mu dużo czasu
-Co się stało?- Zapytał się chłopak wyraźnie zdziwiony, kiedy otworzył swoje drzwi a Lace wtoczył się z bezwładnym ciałem chłopaka do środka.
-Długa historia...- Powiedział i przy pomocy białowłosego ułożyli Rohana na łóżku, a doktorek zaczął go badać, aby stwierdzić wygłodzenie i odwodnienie. Podłączył odpowiednie kroplówki, które powinny wyrównać parametry życiowe na tyle, aby stan chłopaka nie był tym na granicy śmierci. W między czasie Lace opowiedział o całym tajemniczym zajściu.
-Mówiłem, aby zebrać dupę w troki i coś zrobić, im dłużej my zwlekaliśmy, tym więcej czasu dawaliśmy mu na wymyślenie planu. Wiedzieliśmy, że jego zemsta to kwestia czasu- Powiedział opadając na pobliskie krzesło
-Matsuri miała rację, gdybyśmy tam wrócili to byśmy podpisali na siebie wyrok-
-Miała rację i teraz sam jest w kłopotach, z resztą co ty wiesz...dla ciebie liczy się tylko to jak te trupy zareagują na twoje eksperymenty. Za nic masz ludzkie emocje, bo się na nich nie znasz- Wpalił nagle a Doktorek zacisnał usta w wąską linię
-Nie rozpędzaj się Lace dobrze ci radzę- Rozumiał, że chłopak przeżywał całą tą sytuację, ale nie mógł pozwolić na to, aby ktoś go obrażał, szczególnie w chwili, kiedy nie była to prawda...a przynajmniej nie cała prawda.

Ostatnio edytowany przez Kana Nakamura (2022-04-26 14:45:31)

Kiedy Lace i Doktorek próbowali w dwójkę znaleźć jakieś rozwiązanie z tej dość trudnej sytuacji, statek Kany i Dio przybił do portu. Dziewczyna nie spodziewała się spotkać nikogo ze swoich przyjaciół, bo i też nie miała z nimi kontaktu. Chciała na chwilę zniknąć, zdystansować się od tego wszystkiego, a szczególnie od wiecznego obwiniania jej o wszystko przez Lace'a, który wydawał się osiągać w tym coraz większe mistrzostwo. Nie chciała sobie tym, jednak teraz zawracać głowy, chociaż była świadoma tego, że ponowne spotkanie nie odbędzie się wcale w przyjaznej atmosferze i w uściskach. Dio po wykonaniu szybkiego telefonu poinformował ją co się działo. Kana nie przejęła się zbytnio zniknięciem Matsuri. Nie znała jej dość dobrze i od razu pomyślała, że może zaszyła się gdzieś, aby pobyć chwilę samą. Z drugiej strony sądziła, że jeżeli nie mam jej nigdzie indziej to jest pewnie z Doktorkiem, bo w końcu dzielili pewne zainteresowania. Dlatego też po szybkim pożegnaniu Kana wraz z Haną ruszyły przez miasto prosto w stronę domu Amber
-Hmmm- Mruknęła cicho, kiedy padło pytanie. Sama nie znała Amber za dobrze. Owszem opowiedziała jej o sobie parę szczegółów, ale nie na tyle, aby Kana mogła powiedzieć, że ją zna. Była to raczej przelotna znajomość, która póki co nie dawała perspektywy na dalszy rozwój
-Właściwie to nie wiele na jej temat wiem. Nie próbowała mnie zabić...chyba- Zakłopotała się przez chwilę, kiedy przypomniała sobie o tej nieszczęsnej zapalniczce. Koniec końców wszystko zakończyło się dobrze, ale strach pomyśleć, gdyby plan Amber nieco zboczył z toru.
-Poszłyśmy razem na zakupy, spędziłyśmy trochę dnia razem i właściwie tyle. Wydaje się miłą dziewczyną- Biorąc pod uwagę, że w ostatnim czasie dość często mogła umrzeć, a i ludzi, którzy by chcieli ją ubić nie brakowało, to proste gesty uprzejmości traktowała już jako znak, że dana osoba może nie mieć krwawych zapędów.
-Myślę, że nie będzie chciała ciebie do niczego zmuszać, ale tego zagwarantować nie mogę - Tak naprawdę nie wiedziała zbyt dokładnie jakie motywy miała Amber chcąc się spotkać z Haną. Takich szczegółów nie zdradzała a i Kana jak i jej ekipa się nie dopytywali o to, bo w końcu najemników rzadko kiedy obchodzą prawdziwe powody zleceniodawców. Przejście przez miasto nie było niczym trudnym i już po chwili znalazły się pod drzwiami Amber. Kana zapukała kilka razy, a kiedy drzwi się uchyliły uśmiechnęła się lekko
-Niespodzianka- Powiedziała i teatralnie wskazała na Hanę
W tym samym czasie Doktorek próbował doprowadzić Rohana do stanu względnej używalności a Lace próbował znaleźć jakieś rozwiązanie z całego tego bagna w którym się znaleźli.
-Musimy powiedzieć o tym reszcie, im więcej nas będzie tym szybciej coś wymyślimy- Powiedział przerywając ciągi myślowe bruneta.
-Świetny pomysł!- Zakrzyknął Lace zerkając na Doktorka -Od razu może pójdę do Yusaku i powiem, że Matsuri zniknęła, a ja mają taką możliwość nic nie zrobiłem. Na pewno się ucieszy. Przecież jak typ się dowie to już po mnie. Zamknie mnie w magicznej klatce albo strzeli jakimś piorunem- Wypalił, ale szybko zacisnął usta w wąską linię. O mały włosy nie wygadał za dużo. Do tej pory nikomu nie powiedział, że Matsuri zaszczepiła w nim jakieś dziwne moce, które najwyraźniej budzą w ludziach duże emocje, chociażby biorąc pod uwagę reakcję Anstasji.
-A jakie miałeś możliwości, przestań się zadręczać- Odpowiedział białowłosy zmierzając w stronę drzwi do których ktoś zaczął się dobijać. Po chwili wrócił do pokoju, ale jego twarz była bledsza niż zwykle. Za nim pojawił się nie kto inny jak sam Yusaku, który dość szybko przeszedł do konkretów
-Kurwa...- Wyrwało się brunetowi nagle, kiedy zobaczył kto postanowił ich odwiedzić. To nie był zdecydowanie dzień Lace'a.
-Była...kiedyś, ale Lace wyjaśni więcej. Ale proszę zachować spokój, mam tutaj pacjenta, który w sumie już częściowo nie żyje, a ja próbuję przywrócić jego nerki do pracy- Chociaż stan Rohana był poważny to intonacja słów wypowiedzianych przez białowłosego sprawiała, że to zdanie brzmiało tak, jakby właśnie wracał do lepienia babek z piasku.
-No więc...- Lace zaczął cicho wstając z krzesła -Byłem na plaży i auto naprawiałem, nagle z dupy wzięli się jacyś mięśniacy, jeden z łancuchem drugi ze strzelbą, no to jakby ich się rozwaliło, ale potem pojawiła się inna dziewczyna, władała jakaś dziwną czarną mocą czy magią czy ki chuj wie czym. Sprawiła, że tamci dosłownie zniknęli. No i mówi, że Reiji zapłacił jej za moją głowę Doktorka i Cleo, a Matsuri i Kanę chce mieć żywe...no i tak jakby Matsuri...poszła z nią, aby uratować nas- Zakończył opowiadanie, po czym zachowawczo cofnął się kilka kroków.

Kiedy Yusaku nagle doskoczył do bruneta, Doktorek westchnął ciężko i coś wymamrotał o braku poszanowania dla instytucji medycznej. Lace miał rację, że Yusaku będzie niezadowolony z tego, jaką historię usłyszy, jednak to, co się wydarzyło później, sprawiło, że i Doktorek otworzył szerzej oczy.
-Zabieraj te łapy, bo nie ręczę za siebie- Mruknął brunet, chwytając mężczyznę za nadgarstek, który zaczął nagle pęcznieć, a pod skórą Yusaku można było wyraźnie dostrzec kłębiącą się jasną energię, która w każdej chwili mogłaby doprowadzić do nagłej, ale jakże efektywnej eksplozji dłoni mężczyzny.
-Skąd ty?- Zapytał się białowłosy wyraźnie zszokowany tym, co właśnie zobaczył. Znał Laca'e już trochę czasu i ani razu chłopak nie pokazał, że posiada tego typu zdolności.
-To jeszcze dłuższa historia- Odpowiedział, kiedy Yusaku w końcu go puścił. Po chwili skierował wzrok w stronę Yusaku, który najwyraźniej domagał się większej ilości informacji.
-Ustalmy coś- Mruknął -Nie wychodź z założenia, że Matsuri jest mi obojętna, bo wszystkie obelgi świata mogę puścić mimo uszu, ale tego nie daruję- Gdyby panował bardziej nad mocą, którą otrzymał, gdyby poniekąd nie miał związanych rąk, zrobiłby dużo więcej. Chciał zrobić dużo więcej, ale decyzje zapadły szybciej, niż on zdążył je przeanalizować. Zresztą dzisiejszego dnia wszystko pierdoliło się perfekcyjnie.
-I oczywiście, że wiem o niej coś więcej. Nim zaczęliśmy się naprzać poszliśmy na kawę i lody. Bardzo lubi odgłosy natury i chce pokoju na świecie- Sytuacja zaczynała go trochę przerastać, wiec w typowy dla siebie sposób przeszedł w tryb ironiczny -No a jak myślisz idioto, raczej nie mieliśmy wielkiej okazji, aby się poznać. Ma różowe włosy i fioletowe oczy, a do tego włada jakąś czarną mocą, która może cię pochłonąć i sprawić, że w wielkim cierpieniu znikniesz z tego świata.  I nie każde z nas, tylko ja Doktorek i Cleo...Kany prawdopodobnie nie ma w mieście- To był jakiś pozytyw całej tej sytuacji. Jeżeli Reiji naprawdę chciał dorwać Kanę to fakt, że gdzieś przepadła działał tylko na jej korzyść. W tym samym czasie telefo Doktorka wydał z siebie melodyjkę, a chłopak go odebrał i po krótkiej rozmowie oznajmił
-Kana wróciła do miasta-
-Kurwa mać...-
-Nie myślałeś może o tym, aby już niczego  nie mówić?- Jak widać dzisiejszego dnia, cały wszechświat odwrócił się od bruneta, robiąc mu na złość, dosłownie na każdym kroku.
-Dzwonię do Cleco Dodał po chwili milczenia wyciągając swój telefon.
W tym samym czasie Cleo chciała nieco się zrelaksować, chociaż ostatnie dni były wyjątkowo spokojne. Dookoła nie działo się nic wyjątkowego, więc dziewczyna mogła sobie pozwolić na odrobinę lenistwa, chociaż ona odpoczywać tak naprawdę nie potrafiła. Nic więc też dziwnego, że po chwili bezczynności, wyciągnęła swój telefo w celu włamania się do kilku rządowych stron, aby sprawdzić, czy coś wartego uwagi się dzieje. Nim, jednak udało się jej złamać zabezpieczenia, chociażby jednej strony, poczuła jak ktoś z impetem wyrywa jej telefon z ręki.
-Hej- Krzyknęła, po czym udała się w pogoń za złodziejem. Telefon dla niej był rzeczą bardziej potrzebną do życia niż powietrze i jedzenie. Zabranie jej telefonu było równoznaczne z wystawieniem na siebie wyroku śmierci, chociaż nie zawsze trzeba było to interpretować w sposób dosłowny. Dziewczyna dobiegła do ślepego zaułku, ale ku jej zdziwieniu nie znalazła tam złodziejaszka. Zaczęła się rozglądać uważnie, a wówczas poczuła czyiś dotyk na ramieniu. Nagle znalazła się w dziwnym miejscu
-Co jest...- Nie rozumiała kompletnie tego co się tutaj działo. Również bez większych wyjaśnień została sama w tym dość dziwnym miejscu.
Kana kręciła się bez wyraźnego celu po mieście. Mogłaby spotkać się z resztą ekipy, albo pójść, chociaż do Doktorka, ale miała ochotę, aby pobyć chwilę samą. Nie dana była jej jednak samotność, bo po chwili zadzwonił jej telefon, a głos który, usłyszała po drugiej stronie, nie był tym, który znała.
-Skąd masz mój numer?- Zadała jedno z bardziej oczywistych pytań. Nie rozdawała swoich numerów na lewo i prawo, więc już to samo w sobie było dość podejrzane.
-Skoro to ty chcesz się ze mną spotkać, dlaczego sama się tu nie pofatygujesz. Raczej nie tak to powinno działać. Fan powinien przyjść do idola nie na odwrót- Ktoś, kto podziwiał ją, za zrobienie tej masakry nie mógł być normalny, bo ona sama nie czuła się z tego powodu, chociażby w minimalny sposób dumna. Mimo to ciekawość, zwykła ludzka ciekawość wzięła nad rozsądkiem górę, ale mimo to nadal umiała logicznie pomyśleć. Kilka stuknięć w telefon, a komputer Doktorka wydał z siebie ciche plumknięcie. Białowłosy skierował się w tamtą stronę i siadł do komputera.
-To Kana...uruchomiła swoją pluskwę. Cleo kiedyś zamonotowała je nam w telefonach, aby móc w razie czego nas namierzyć- Powiedział, po czym wskazał czerwoną mrygającą kropkę na wygenerowanej mapie miasta.
-Mądra dziewczyna- Powiedział Lace, dopadając również do komputera i przyglądając się uważnie poruszającej się kropce -Gdzie ona idzie?- Zapytał się, przekrzywiając głowę w bok.
Blondynka doszła w końcu do umówionego miejsca. Na molo faktycznie siedziała dziewczyna, ale Kana nie odważyła się podejść bliżej niej
-Chciałaś więc jestem- Powiedziała

Ostatnio edytowany przez Kana Nakamura (2022-04-27 14:36:39)

Dziewczyna dotarła na miejsce wyznaczonego spotkania. W wyobraźni tworzyła sobie różne scenariusze, ale o dziwo nie wzięła pod uwagę tego, że jej "fanka" może wyglądać tak normalnie. Kana trochę siedziała już w tym świecie marginalnym i zdawała sobie sprawę z tego, że niektóre osobniki przybierały niewinny kamuflaż, aby zwabić ofiary swoją niewinnością i potencjalnym brakiem zagrożenia. Kiedy natomiast podchodziło się zbyt blisko, można było stracić życie szybciej niż zdążyłoby się zorientować. Różowowłosa zdecydowanie nie wyglądała jak ktoś groźny, a to na chwilę uśpiło czujność Kany. Nie mniej informacja o blokowaniu magii sprawiła, że blondynka ponownie się spięła. Kolejna osoba, która posiada jakieś zdolności, a Kana już zdążyła załapać, że nie każdej takiej osobie można ufać.
-Podziwianie tego co zrobiłam, akurat nie najlepiej świadczy o człowieku- Odpowiedziała beznamiętnym głosem. Wydała wyrok na niewinne osoby i bez względu na to jak widowiskowe to było, czuła się z tym paskudnie. Nie panowała wtedy, jednak nad sobą, i postanowiła postawić wszystko na jedną kartę. Dobrze, że jej podświadomość postanowiła odciąć ją od szczegółowych wspomnień z tamtego dnia.
-Nie wiem czy to komplement, ale jeżeli chcesz mnie poderwać to musisz bardziej się postarać- Nie bardzo rozumiała do czego cała ta rozmowa miała prowadzić, czego tajemnicza dziewczyna tak naprawdę od niej chciała. Na widok kieliszka wina, który wyraźnie został zadedykowany jej pokręciła jedynie przecząco głową
-Wino dość łatwo zatruć, nie skorzystam- Dużo się naczytała o przypadkach morderstw przez zwykłe niewinnie wyglądające wino, którego jedynie zapach mógł sugerować, że coś z nim jest nie tak, ale mało kto na to zwracał uwagę. Może gdyby królowie bardziej skupiali się na otoczeniu a nie na tym, aby tylko się nachlać, wielu z nich mogłoby dożyć sędziwego wieku.
-Jak więc jeszcze jest cel tego spotkania?- Czuła, że coś się święciło, bo atmosfera wydawała się wyjątkowo gęsta. Cofnęła jedną nogę i stanęła pewniej na ziemi, aby wzmocnić swoją pozycję, tak aby móc w razie ataku uskoczyć i kupić sobie nieco czasu na odpowiedź.
Kiedy Yusaku zdradził im miejsce w które się Kana udała Lace uderzył otwartą dłonią w blat biurka i już prawie krzyknął z radości, kiedy jego szczęście zostało dość szybko rozwiane.
-Ja tu zostanę i przygotuję w razie czego opatrunki- Powiedział białowłosy. Nie znał się na walce, nie był w tej drużynie z resztą od tego. Lace kiwnął tylko głową i spojrzał na Yusaku
-Chyba nie ma wyboru i trzeba im dokopać- Kana bywała przewrażliwiona, i potrafiła uruchamiać swój nadajnik z byle powodu, ale istniała szansa, że tym razem jej przewrażliwienie może uratować niektórym życie. Brunet schylił się nieznacznie po czym na kuckach podszedł do okna. Chwytając jakiś przedmiot wybił szybę, a zaraz potem w dłoniach uformował kulę białej energii, którą cisnął przez okno. Kula wylądowała na ziemi i poturlała się pod nogi pierwszych z najemników, którzy z zainteresowaniem przyglądali się tajemniczemu przedmiotowi
-Radzę zasłonić uszy- Powiedział, a po chwili na zewnątrz można było usłyszeć potężną eksplozję, która sprawiła, że osypał się tynk z sufitu. Na zewnątrz można było wyczuć wyraźne zamieszanie z czego Lace miał zamiar skorzystać. Wyskoczył z budynku i rzucił się od razu na pierwszego przeciwnika uderzając go prosto w twarz z zamkniętej pięści.

Blondynka przyglądała się uważnie dziewczynie, zupełnie tak jakby liczyła na to, że w jej spojrzeniu, czy w ruchu dostrzeże coś co sprawiłoby, że pozna jej prawdziwe zamiary. Chociaż nie miała żadnego powodu, aby jej nie wierzyć, nie miała równie dobrego, aby jej uwierzyć.
-Nie było motywu- Odpowiedziała spokojnie. Teraz, kiedy przypominała sobie tamten dzień, zdawała sobie sprawę z tego, że nie liczył się cel, przedmiot, który był tak ważny stał się tylko pretekstem -Każdy ma jakąś mroczną stronę, która w końcu się uwalnia- Mruknęła i zmniejszyła dzielący je dystans. Formalne przedstawienie się dziewczyny sprawiło, że Kana ściągnęła brwi. Słyszała już trochę o rodach, i nie miała o nich najlepszego zdania. A teraz ponownie z jakimś się spotykała.
-Kana...zwyczajna- Odpowiedziała krótko. Ona nie mogła pochwalić się żadną bogatą historią swojej rodziny, tak naprawdę nie miała niczego czy mogła się pochwalić, i chociaż przez chwilę na jej ustach pojawił się uśmiech, to kiedy wspomniała o Dio to ponownie spoważniała.
-A sama do niego nie możesz dotrzeć? tak jak do mnie?- Czy ona oczekiwała tego, że doprowadzi ją do Dio. Kana może była w tej chwili przewrażliwiona, ale świadomość tego, że będąc w towarzystwie Dio może spotkać najróżniejsze osoby, które nie koniecznie będą przyjaciółmi, sprawiała, że już na starcie każdego obcego traktowała jak potencjalnego wroga. Z resztą taki był świat, a życie na ulicy często jej to udowodniło, że zaufanie to coś, co buduje się przez bardzo długi czas.
-Możliwe, że jemu twoja fascynacje by schlebiała, ale jeżeli sądzisz, że doprowadzę ciebie do niego, to się mylisz- Wolała od razu uciąć ten temat, i dać jasno do zrozumienia, że całe to spotkanie może być zwykłą stratą czasu.