Kiedy Lace dopłynął do miejsca spotkania i podjechał na brzeg swoim samochodem, w końcu zjednoczył się z resztą drużyny, by zaraz potem móc okazać sobie do nich sympatię, zaś nie trwało długo gdy mógł spostrzec, że coś się porusza w samochodzie, zaś tylne drzwi zaczynają się otwierać w samochodzie, kiedy już osoba wyszła z samochodu, brunet mógł dostrzec, że jest to... Matsuri! Szatynka wyszła z samochodu i przeciągnęła się leniwie, ziewając przy tym, po czym prawą ręką zaczęła przecierać oko.
- Aaach... Dziwne, Lace'a nie było w samochodzie, może jeszcze nie wyszedł? Czyli jednak tylko przymknęłam na chwilkę oczy... Może lepiej mu się pokaże, bo odjedzie beze mnie...
Matsuri ewidentnie nie do końca jeszcze się rozbudziła, pokazała właśnie jak chciała zrobić niespodziankę swojemu przyjacielowi, by jednak spalić ją przez zaśnięcie w bagażniku, mimo to nie rozbudzona jeszcze dziewczyna nie zdawała sobie sprawy z tego, że Lace jednak już był w samochodzie i dawno odjechał.
Szatynka zaczęła się rozglądać za drzwiami do szopy, gdy jej oczom ukazał się zupełnie inny widok, tym samym zaczęła kręcić głową coraz szybciej niedowierzając w to co właśnie widzi, gdy ostatecznie jej wzrok ustał na Lacie a zaraz potem na osobach obok niego, dziewczyna zamrugała szybko kilka razy po czym podeszła bliżej chłopaka i uśmiechnęła się radośnie.
- Co?! Chyba nie myślałeś, że pojedziesz beze mnie? Obiecałeś, że zrobisz cokolwiek zechcę i mi się nie wywiniesz!
Zawołała udając obrażoną minę, po czym po prostu zachichotała i uśmiechnęła się wesoło.
- Żartuję, ale nie zostawię Cię samego, beze mnie to nie przetrwasz.
Dodała z uśmiechem dając jasno do zrozumienia, że to Lace potrzebuje jej, a nie ona jego, chociaż oboje wiedzieli jaka jest prawda.
Tym czasem Dio i Yusaku stali na schodach prowadzących do portu, chcieli dać tej grupie trochę prywatności, rozumieli, że potrzebują swojej chwili zjednoczenia, a oni mimo wszystko nie czuli się częścią tego zespołu, po prostu... Nie poznali się na tyle, oraz może mały błąd sprawił, że stracili oni do nich zaufanie, nie mniej jednak nie starali się o tym myśleć.
- Takie powroty są naprawdę wzruszające.
Zarzucił Yusaku, po czym uśmiechnął się lekko.
- Mówisz? Może kiedyś powinienem spróbować.
- Uwierz... To nie tylko już partnerzy, ale i przyjaciele.
- Może i ja złożę w końcu drużynę... Heh... Mam nawet pewną kandydatkę do niej...
Uśmiechnął się po czym zmrużył nieco oczy, w tym momencie przechodził wysoki postawny mężczyzna obok nich o szarych uniesionych w górę włosach, kiedy przechodził obok Dio, zatrzymał się i skierował na niego wzrok.
- Dio, prawda? Pozwolisz na słówko?
Zagaił, blondyn odwrócił głowę i otworzył szerzej oczy.
- Ty jesteś...
Po chwili wszyscy trzej byli nieco na boku, obok portu, by porozmawiać na osobności, mimo to można było wypatrzeć ich z pozycji Kany i reszty.
- Powiem wprost, Chcę zabić Twojego mistrza, Ivanova Dragomira, nie chcę byś interweniował w tym ani byś mścił się na mnie, ta sprawa Ciebie nie dotyczy, dlatego chcę uniknąć niepotrzebnego rozlewu krwi.
- Letho... Drugi syn Skazy... Trzeci w pozycji Najgorszej Generacji, wartość jego głowy to około 3.700.000 Ayenów... Więc to prawda, że chcesz zabić każdego, kto prześladował Twojego brata?
- Zgadza się i chcę zacząć od Ivanova, dlatego chcę się upewnić, że nie będziesz mi wchodził w drogę, Dio.
Letho był poważny, spoglądał swoim wzrokiem na Dio tak poważnie, że można było wyczuć rosnące napięcie między nimi, sam Dio przez moment wydawał się być zmieszany, by następnie mimo wszystko uśmiechnąć się szeroko.
- Jest moim mistrzem, nie ojcem, to jego walka, nie będę się w to wtrącać.
Oznajmił po chwili.
- Rozumiem, cieszę się.
Odrzekł Letho by następnie odwrócić się i powoli odchodzić, gdy poczuł dłoń Dio na swoim ramieniu.
- Poczekaj, mam do Ciebie kilka pytań.
Oznajmił blondyn a Letho ponownie skierował się w jego stronę.
- No?
- To prawda, że Yuto, Drugi w Najgorszej Generacji, został pobity przez jakąś nastolatkę?
- Cóż...
Letho zaczął drapać się w tył głowy, jego poważna mina zeszła a on sam wydawał się być w tym momencie całkiem przyjemnym rozmówcą.
- Ta... Szesnastolatka o szarych włosach i żółtych oczach jak mniemam... Ponoć patrząc w jej oczy czuł jak nadchodzi sama śmierć, miała też niespotykaną moc której nie mógł zablokować, tyle wiem.
- Tyle mi wystarczy, chciałem się upewnić, że to nie plotki, a ani on ani Ty nie pojawiliście się na zgrupowaniu.
- Ta... Nie interesuje nas ten klub wzajemnej adoracji.
- A właśnie, co wiesz o Amber?
- Praktycznie nic, ani ja ani Yuto, zupełnie jakby dostała nagrodę za głowę znikąd.
- Rozumiem, dzięki.
Po tym Dio puścił chłopaka a ten spokojnie odszedł, nie mniej jednak Dio wydawał się być nieco zamyślony...
- W porządku?
Zagaił Yusaku widząc zadręczoną minę swojego partnera.
- Ta... Po prostu... To wydaje mi się dziwne... Nie ważne, chodźmy do reszty!
Oznajmił po czym ostatecznie zaczęli podchodzić by w końcu móc stanąć przed resztą tej grupki, czas na  wzajemne przywitanie dla nich się skończył i mogli w końcu przyjść by móc chociaż pokazać, że są mimo wszystko cali i zdrowi. Dio uśmiechnął się do reszty wesoło i podał im dłonie na gest przywitania, zaraz po nim to samo uczynił Yusaku, by ostatecznie spojrzeć na pewną szatynkę...
- M- Matsuri?!
Brązowooka uśmiechnęła się wesoło po czym podeszła bliżej chowając ręce za plecy.
- Martwiłam się, więc musiałam Cię odnaleźć! Nie rób mi tak więcej! Daj mi jakiś sygnał!
Zawołała nieco zasmucona, fakt faktem jak szatynka opowiadała, znała się z nim i byli przyjaciółmi, ale tylko Matsuri była na tyle szalona by dołączyć do bandziora i wziąć udział w porwaniu tylko po to by spotkać swojego przyjaciela.
- Matsuri... Ja... Przepraszam.
Yusaku spuścił lekko wzrok i dotknął ramienia Matsuri a ta mimo wszystko się uśmiechnęła do niego wesoło.
- Huh... Przyjaciele... Ta...
Skomentował ironicznie Dio i zaśmiał się z tej sceny, nie mniej jednak po chwili przechylił głowę na bok i zmrużył oczy uśmiechając się delikatnie, zdecydowanie tutaj Yusaku miał rację, pojednanie dwójki przyjaciół, to coś pięknego.

Kiedy Kana a nie długo po niej Cleo zaczęły dokazywać chłopakowi, że ma dziewczynę, sama Matsuri zaczęła się robić czerwona na twarzy, i spuszczała wzrok, po czym zrobiła krok do tyłu i zaczęła nerwowo kręcić głową.
- Nie jestem jego dziewczyną... Ja.. Uch... Znaczy... Raz chciał mnie pocałować... Ale... Był pijany... I w mojej sukience... I uciekłam... Więc chyba się nie liczy.
Odparła tłumacząc się szybko i nerwowo, fakt faktem dziewczyna nie do końca umiała sobie poradzić w tej sytuacji, nawet sam Lace się przekonał, że potrafiła uciekać, kiedy ktoś narzucał jej, że jest w związku, nie umiała wyobrazić sobie tej relacji w jakikolwiek sposób i do tej pory nie próbowała tego.
Kiedy Lace sam odmówił tego, że jest z nią w związku, dodatkowo to nieco złośliwie komentując, Matsuri odwróciła się do niego i skrzyżowała ręce na klatce piersiowej.
- Tak? Niby czemu? To ja Cię zszywałam kiedy... Poszedłeś na mój rozkaz do baru gdzie chcieli Cię rozstrzelać i wtedy gdy... Podczas... Treningu postrzeliłam Cię 6 razy...
Z każdym słowem Matsuri traciła pewność siebie, jej głos cichł a wyrazy się wydłużały, ona sama zaczęła się nerwowo drapać w tył głowy i spuściła wzrok a na jej ustach widniał głupi uśmieszek, zdała sobie sprawę, że faktycznie przyczyniała się do wcześniejszego odejścia Lace'a z tego świata. Sam Dio słysząc to, po prostu zagwizdał wesoło.
- No tak... Najgorętsze kobiety to te najbardziej zabójcze, ale nie sądziłem, że w tę stronę też się liczy.
Skomentował po czym zaśmiał się, sam Yusaku też próbował dyskretnie się zaśmiać zasłaniając usta dłonią.
- W każdym razie... Nie jestem jego dziewczyną, przypadkowo się poznaliśmy i nawiązaliśmy współpracę, okazjonalnie służy mi za modela do rysunków, o! Spójrzcie.
Oznajmiła po czym wyjęła swój telefon by po chwili klikania pokazać im na ekranie rysunek Lace'a z baru, kiedy pierwszy raz się spotkali, a następnie dziewczyna przewinęła w lewo pokazując drugie zdjęcie rysunku... Przedstawiające Lace'a i Rohana w jednoznacznej pozycji, by następnie schować telefon i popatrzeć się na ich roześmiane twarze.
- No co? Widzieliście ich mięśnie? Lace jest świetnym modelem do rysunków.
- Tak... Nadaje się do takich scen...
Dio otwarcie zaczął się śmiać z tego, jedynie sam Yusaku po chwilowej fali śmiechu uspokoił się, a gdy Matsuri skierowała się na niego, wiedział, że będzie musiał z nią poważnie porozmawiać.
- Wiem, że odwaliłem, nie musisz mi mówić...
- Na razie muszę sobie znaleźć nocleg, pogadamy o tym wieczorem, ale wiedz... Że się martwiłam.
Odrzekła mrużąc nieco oczy, a na jej ustach zapadł wyraz smutku, czuła się źle kiedy nie miała kontaktu z nim i nie wiedziała co się dzieje, ma prawo do tego, by jej było przykro, że ten nie dał jej żadnego znaku życia.
- Rozumiem, wyjaśnię Ci wszystko.
Odparł mężczyzna, by następnie szatynka kiwnęła głową, a sam Dio spokojnie podszedł bliżej i rozłożył teatralnie ręce.
- Hej, to może oprowadzimy Twoich przyjaciół po tym miasteczku, co nie, Kana?
Zaproponował na rozluźnienie tematu i skierował się na blondynkę czekając na jej odpowiedź, w końcu mają sobie trochę do opowiedzenia, co się z nimi działo oraz co robili w czasie rozłąki, jakby nie patrzeć Lace nie marnował okazji i pozyskał z pomocą Matsuri tego, na kim im najbardziej zależało a reszta? Na pewno mieli swoje przygody, warte uwagi.

- Ożywieńców?
Zawtórowała Matsuri gdy zaczęli całą grupą iść w stronę miasteczka, Matsuri była lekko za dziewczynami a po jej prawej stronie szedł Yusaku, tylko Dio szedł nieco z tyłu za grupką i się nim przyglądał, nieco mu było teraz szkoda Lace'a, musiał zostać upokorzony, nie mniej jednak powinien wiedzieć, że Matsuri nie zrobiła mu tego celowo, po prostu szatynka taka była.
Sama Matsuri szybko zrozumiała, że ta paczka jest równie ciekawa jak Lace, zresztą chłopak opowiedział jej już w czym oni się specjalizują. Mimo to dziewczyna nie wydawała się mieć do nich jakichś uprzedzeń, a może rozumiała, że skoro spędzi z nimi trochę czasu to nie chciała się z nimi o to sprzeczać.
- Jak poznałam Lace'a... W miasteczku przed Roserwood, w barze jak pamiętam, zapytałam go czy mogę go narysować po czym wszczął awanturę i musieliśmy uciekać... Potem zagroziłam mu, że zrobię mu opinię pedofila i tak jakoś się doczepiliśmy do siebie, dwa dni nawet u mnie mieszkał, no i... Cóż, zakolegowaliśmy się.
Wyjaśniła po krótce i uśmiechnęła się lekko, sam Yusaku lekko się zdziwił tym, że tak dwa rozbieżne charaktery jak Matsuri i Lace mogli się zaprzyjaźnić, wszak oboje byli swoistymi przeciwieństwami a chłopak po prostu mógł żerować na jej naiwności...
- Niespotykane... Chociaż... Tobie zawsze się przytrafiały jakieś dziwne rzeczy...
Skomentował mężczyzna i mimo wszystko uśmiechnął się wesoło, no tak, zapomniał, że sam poznał Matsuri w nietypowych okolicznościach a potem odkrył, że dziewczyna ma nadzwyczajny talent do bycia w złym miejscu i złym czasie, nie mniej jednak zawsze wychodziła z tego z nowymi znajomościami.
- Doktorze... Naprawdę składasz ożywieńców?
Zagaiła szatynka kierując wzrok na chłopaka, zaciekawił ją ten temat, może właśnie dlatego, że ona sama była przyszłym lekarzem i chciała poznać technikę jak doprowadzić do ponownej reanimacji pośmiertnej ludzkie ciało, może było w tym coś dziwnego, może to już jakieś zboczenie zawodowe, ale dziewczyna po prostu była ciekawa czy faktycznie to jest możliwe.
- Zacznę się śmiać, jak Doktorek poderwie Matsuri za pomocą swoich badań, gorzej jak Lace się o tym dowie...
Skomentował pod nosem Dio i uśmiechnął się sam do siebie, może nie był wścibski, ale chciał zobaczyć jak ta dwójka potajemnie bije się o tę lekko naiwną, acz pozytywną dziewczynę.

Kiedy dziewczyny mimo wszystko dały jasno do zrozumienia, że podziwiają dziewczynę za to, że chłopak ulegał jej działaniom, ona sama tylko uśmiechnęła się szeroko i radośnie.
- Ta... Ponoć jestem bardzo uparta...
Odparła wesoło, a sam Yusaku słysząc to uśmiechnął się lekko, znał Matsuri i wiedział, że jak ta niewinnie wyglądająca szatynka się uprze czegoś, to potrafi jak prawdziwy potwór działać, nie miała swoistych granic i pędziła dopóki nie osiągnęła swojego celu, niezależnie jaki mógł on być, najwidoczniej nawet w świecie przestępczym udawało się jej dokonać wiele, inaczej by tu nie była.
Następnie udało się dziewczynie wrócić na tory tematu o ożywieńcach, gdzie Doktor nie czekał na pozwolenie i zaczął opowiadać nie kryjąc przy tym entuzjazmu, sama dziewczyna słuchając go zaczęła nieco bardziej się nakręcać na ten temat, mimo iż chłopak nie opisywał tego jakoś specjalnie szczegółowo, to ona już nie mogła się doczekać, gdy zobaczy to na żywo.
- Mogłabym Ci pomóc? Chcę zobaczyć za pomocą jakiego procesu przywracasz niektóre funkcje życiowe. W sumie sama jestem ciekawa czy pełne przywrócenie funkcji mózgu jest możliwe.
Odparła wesoło, i popatrzyła na chłopaka z nie ukrytym entuzjazmem, była ciekawa do jakich wyników swoich eksperymentów dotarł, zaś Yusaku i sam Dio nieco się skrzywili widząc ten entuzjazm, dla nich było to coś chorego i niemożliwego, jakby nie patrzeć, jeden był nie dawno stróżem prawa a drugi ma wysoki wskaźnik moralności i nie mogli sobie wyobrażać, że ktoś prowadzi tak niezdrowe eksperymenty i czerpie z nich przyjemność, ale dla samej Matsuri był to naprawdę ciekawy temat i chciała się w nim lepiej zagłębić.
- Cóż, nie jestem pewien aż tak...
Odrzekł do Kany blondyn i uśmiechnął się do niej również, sam jednak wydawał się być nieco w innym miejscu w tym momencie, myślami odpłynął w zupełnie inne miejsce i tylko pobieżnie słuchał tego, co mówi cała ta grupa, nie mniej jednak chociaż próbował być aktywny, mimo iż coś go trapiło.
- Yuto pokonany przez szesnastolatkę o niezwykłej mocy... Ktoś, kto samym spojrzeniem przeraża przeciwników został przekopany, kim jest ta dziewczyna, ostatnio coraz więcej osób o niej mówi... Nawet Mizuki się nią zainteresował...
Rzucał sobie w myślach, nie było to dla niego łatwe do pojęcia, zwyczajne nastolatki nie pokonują bandziorów, którzy niszczyli forty Światowej Armii niczym domki z kart, zaś taki potwór jak Yuto, który cechował się szczególnym okrucieństwem wśród ludzi nagle dostaje dosłownie lanie od jakiejś smarkuli w jego mniemaniu, to zaciekawiało Dio, nic więc dziwnego że nawet i on zwrócił swoją uwagę na nią.
- To co? Odnajdujemy wasz hotel i idziemy na miasto po wszystkich formalnościach?
Zaproponował Yusaku i uśmiechnął się, mimo wszystko nie chował urazy, grupa po prostu się nie dogadała i taki wyszedł wynik tego, nie mniej jednak nie chciał on jakkolwiek trzymać urazę, wolał dać im jeszcze jedną szansę nim skreśli ich i postanowi wytępić, ale póki co miał nadzieję, że i tak czwórka nauczyła się na swoich błędach, dlatego chciał mimo wszystko dać im szansę i poznać ich bliżej, skoro natrafiła się taka okazja, warto z tego skorzystać.

Widząc dosłownie tę karuzelę, która powstała u Kany i Cleo słysząc jak Matsuri reagowała na teksty Doktorka, szatynka zamrugała szybko kilka razy ze zdziwienia a sam Yusaku uśmiechnął się i poklepał ją po ramieniu.
- No proszę... Już powaliłaś dwie kryminalistki samymi słowami.
Zaśmiał się były dowódca a ona sama nieco spuściła głowę, zdecydowanie nie sądziła, że ten temat będzie aż tak przeżywany przez nie, nie mniej jednak dziewczyna gdy usłyszała niedowierzanie od samego Doktora, skierowała na niego swój wzrok i mimo wszystko uśmiechnęła się wesoło.
- Nie ma haczyka, lubię uczyć się nowych rzeczy medycznych i może odkryje ciekawe sposoby na ratowanie życia dzięki tym praktykom, odbyłam masę różnorakich praktyk medycznych i ciągle chcę poznać nowe.
Wyjaśniła po krótce swoje ambicje a Yusaku przytaknął.
- Nawet przez pewien czas załatwiłem jej pracę w Korpusie by mogła sobie nabyć praktyki w dywizji medycznej by mogła poszerzyć swoją wiedzę, lubi się dokształcać nasza przyszła pani doktor.
Skomentował z uśmiechem tym samym dając do zrozumienia, że Lace znalazł sobie koleżankę ze sporymi ambicjami, zresztą widać, że szuka nowych sposobów, skoro nie odrzuciła jej opowieść o składaniu trupów w hordy umarlaków.
- Nie odrzuca mnie to, pracowałam długo w prosektorium.
Dodała po chwili a gdy Doktor zapytał o kostnicę, Yusaku nieco zesztywniał.
- Właśnie... Dio, słyszałeś o tym? Na mieście mówią, że w kostnicy odkryto, że ktoś nadgryzał ciała czy odrywał z nich kawałki mięsa lub wnętrzności... Jakiś chory kanibal? Co sądzisz?
Zapytał i odwrócił się do blondyna a ten podniósł głowę, by wzruszyć nieco ramionami, kompletnie nie słyszał o tym przypadku ale jak widać Yusaku na mieście podsłuchiwał najnowszych plotek i zaciekawił się tymi przypadkami kanibalizmu.
Ostatecznie temat zszedł na to czy zabierać Lace'a ze sobą, wszyscy popatrzyli po sobie.
- Nie powinienem mieć zdania, skoro nie mam z nim dobrych relacji...
- Jest częścią grupy...
- Mi by było przykro gdyby inni poszli się bawić beze mnie, wolałabym go zgarnąć...
Matsuri podeszła do tego najbardziej empatycznie, wolała by, żeby Lace spędził czas z resztą grupy a nie łaził sam, to nie było dziwne dla niej, znała go i chciała by był tu wraz z nimi, sam Yusaku widząc tę reakcję skierował wzrok z niedowierzaniem na szatynkę, nie mógł uwierzyć, że jej naprawdę zależało na tym, by ten kryminalista był dla niej tak ważny, z drugiej strony, byłby bardziej zaskoczony gdyby Matsuri potraktowała go jako tylko narzędzie by się tu dostać, to byłoby znacznie gorsze.
- A rzeczy nie chcecie zostawić w hotelach?
W sumie na pewno mieli ze sobą bagaże, które mogłyby im ciążyć, dlatego wolał by najpierw znaleźli swoje miejsce a potem luźno wyjść na miasto, by każdy mógł wyjść na luźno i wesoło spędzić czas z resztą.

Doktorek szybko znalazł swoją lokalizację, zaś gdy tylko Cleo oznajmiła, że musi się wybrać na zakupy, Kana od razu miała złe wspomnienia, jednak Matsuri radośnie podskoczyła z ekscytacji, po czym przytaknęła.
- Też mi się przydadzą małe zakupy, zabrałam tylko najpotrzebniejsze rzeczy, bez ciuchów, co by zdążyć na spotkanie z Lace'm... Więc ja jestem za!
Oznajmiła radośnie, jednakże po chwili blondynka podała jej telefon z numerem dzwoniącym, by zaraz potem jasno dać do zrozumienia, że to ona powinna być tą osobą, która powinna porozmawiać z chłopakiem, szatynka wzięła telefon i przyłożyła go do ucha od razu słysząc dość ostre zdanie na dzień dobry świadczące o nastroju chłopaka.
- Tak wiem, że tego nie zrobiliście, inaczej musiałabym całą pościel prać lub wymieniać... Wolałabym nie, wiesz?
Odpowiedziała spokojnie i mimo wszystko zachichotała dając jasno Lace'owi do zrozumienia, kto jest po drugiej stronie telefonu, Matsuri następnie uspokoiła swój drobny śmiech, by zaraz potem zacząć swój wywód.
- Wiesz... Planujemy wspólny wypad na miasto i chciałam Ci zaproponować byś poszedł z nami, bez Ciebie byłoby trochę głupio... Jesteś częścią tej grupy i powinieneś z nimi być w tym dniu.
Wyjaśniła spokojnie by następnie oczekiwać odpowiedzi bruneta, fakt faktem nie kłamała, nie była jeszcze częścią tej drużyny, jednakże Lace już tak i sama Matsuri czuła potrzebę wspierania go mimo wszystko i pomoc w odnalezieniu się wśród swoich, zresztą, była mu to winna za to lekkie ośmieszanie.
W tym czasie Kana zwróciła uwagę na zachowanie Dio, który mimo wszystko mało komentował a zwykle mu się usta nie zamykały, zapytała więc chłopaka co się dzieje, a ten spojrzał na nią i mimo wszystko uśmiechnął się lekko, by zaraz potem spoważnieć.
- Nie miałaś okazji poznać Letho i Yuto, numerów 2 i 3 w Najgorszej Generacji, nie przybyli na spotkanie, ale ostatnio krążyły pogłoski, że Yuto został nieźle pobity przez jakąś nastolatkę a z opisu wychodzi, że to dziewczyna o której ostatnio sporo osób mówi i... Cóż, zastanawia mnie to... Wiesz... Jak silnym trzeba być, żeby załatwić takiego gnojka, myślę też czy by nie odszukać tej dziewczyny by dołączyła do naszej grupki...
Oznajmił wyjaśniając powody tego zamyślenia.
- Yuto Baggins... Ech, jeden z nielicznych gnojów, których naprawdę nie lubię, poza tym, że już kilkakrotnie napadał na naszych ludzi to jest on po prostu sadystą... Lubi sprowadzić na samo dno przeciwnika i zgnoić do końca czerpiąc z tego radość... Trzeba mu jednak przyznać, że jest silny, ponoć brał udział w wielu atakach na forty Światowej Armii i kilka z nich zniszczył osobiście, często też przychodzi do Battle Arena Prison by tłuc ludzi i zarabiać tam punkty, po prostu traktuje to jak hotel z opcją bicia ludzi... I że pokonała go jakaś nastolatka?
Yusaku doskonale znał Yuto, poznali się podczas kilku walk i sam były dowódca musiał przyznać, że jest to człowiek niebezpieczny i nieobliczalny, zaś teraz gdy można usłyszeć jak przegrał z jakąś nastolatką, można jasno wywnioskować, że nowa osoba w świecie przestępstw łatwo zrobiła sobie dobrą reputację, skoro już pokonała kogoś tak potężnego.

- Oki Doki, zaraz będziemy.
Odparła i rozłączyła się, mimo wszystko ucieszyła się, że ostatecznie Lace zdecydował się do nich dołączyć i wskazał chociaż gdzie jest a pomysł na plaży... Całkiem kuszący, dlatego też dziewczyna uśmiechnęła się lekko.
- Nawet jeśli to nie zwykła nastolatka, to mało jest takich co pokonaliby Yuto w walce, uwierz mi, nie chcesz z nim się mierzyć, nie ważne czy masz moc czy nie. Ale szare włosy i żółte oczy... Jest dość rozpoznawalna, rzadko widzi się taką kompozycję, więc pewnie można ją znaleźć przez pytanie ludzi, znając życie, dziewczyna pewnie się przemieszcza, inaczej byłoby już głośno, że Yuto ją odnalazł i się zemścił.
Wszak rzadko widzi się dziewczyny o takich włosach i oczach, zaś ta była dość ikoniczna i raczej mogła zostawić za sobą masę śladów, których nie mogła zatrzeć bez zbędnego zabijania ludzi, co tym samym byłoby też swoistym sygnałem, nic więc dziwnego, że przez drobne podróże i pytania do ludzi można by ją po prostu odnaleźć.
- Przypomina mi to jak Ivanov Dragomir opowiadał, że kiedyś miał przeciwnika o szarych włosach i żółtych oczach... Ale to było chyba z 15 lat temu i był to mężczyzna...
Zamyślił się na głos mężczyzna i przyłożył palce do brody w zastanowieniu, sam Dio skierował wzrok na niego po czym przymknął oczy.
- Masz rację, Kana powinienem odpuścić, po prostu... Cóż.. Świat przestępczy nie jest taki cudowny jak świat prawości, tutaj Twoim wrogiem nie są tylko stróże prawa ale i inni przestępcy, sojusze mogą zostać zerwane w ciągu chwili, ataki na inne frakcje czy kradzież zdobytego wcześniej towaru, nie ma tutaj zaufania, a szczególnie tu gdzie ja stoję... Najgorsza Generacja, rozsławieni przestępcy po świecie o niewyobrażalnej reputacji czy wpływach, prestiż i cena jaka za tym idzie kusi wielu, nawet nie chodzi o pieniądze za nasze głowy. To my dyktujemy warunki, chcesz współpracy? Zaoferuj ile tylko możesz a nawet i więcej, nadchodzimy? Wiesz, że w miejscu gdzie idziemy będzie się działo, jesteśmy obserwowani i nie możemy ufać innym, dlatego jak pojawia się ktoś, kto już się wykazuje takimi zdolnościami...
- Musicie go poznać by wiedzieć czy chce waszej pozycji poprzez zabicie was... Huh... Najwidoczniej prestiż i władza robią swoje, w sumie... Pamiętam jak wyciągałeś od Lawrence'a wsparcie i współpracę, wasz wspólny interes był naprawdę drogi i obaj ponieśliście niezłe koszty...
No tak, Dio był w dziesiątce najgroźniejszych kryminalistów, tutaj, prawie, że na szczycie, byli naprawdę przyjemnym kąskiem dla innych żądnych władzy kryminalistów, nic więc dziwnego, że gdy pojawiają się plotki o kimś tak silnym, to muszą odbierać to jako ostrzeżenie o tym, że ktoś jest chętny na ich życia, a jeszcze lepiej, gdy mogą pozyskać silnego i cennego sojusznika, w tym przypadku, dziewczyna która pobiła jednego z najgroźniejszych przestępców byłaby świetnym sojusznikiem dla Dio zarówno jako wsparcie siłowe oraz jako mocne zapewnienie pozycji w której się znajduje.
- Naprawdę się o to troszczysz?
Zapytał zaciekawiony i z niedowierzaniem Yusaku.
- Po to się tutaj znalazłem.
- No tak... Było w raportach, że Ty jesteś jednym z nielicznych, którzy z chęcią pozyskali tę pozycję... A tak z ciekawości, bo nie było o tym w raportach... Co Ty właściwie zrobiłeś, że wyznaczyli za Twoją głowę aż tyle?
Wszak tacy przestępcy jak Dio są gwarancją tego, że robota będzie zrobiona doskonale, a walka o tę pozycję zapewnia sławę i pieniądze, zaś frakcja która pozyska kogoś takiego momentalnie dostaje ogromny skok prestiżu i zapewnienie spokoju od rywali, nic więc dziwnego, że niektórzy chcieli stanąć na szczycie, innych jednak mogło to nie obchodzić, są bowiem i tacy, którzy zostali członkami Najgorszej Generacji gdyż walczyli dla jakiejś sprawy, czy mieli ważniejsze cele, tak jak Amber, która walczy z niesprawiedliwością Światowej Armii, nigdy nie wspomniała o tym, że czerpie z tego materialne korzyści, miała inny cel, jednak jej reputacja sprawiła, że jej poglądy trafiły do znacznie większego grona odbiorców i coraz więcej osób przyłączało się do niej, nie zmienia to faktu, że obie te strony znajdują się tutaj, na tym rankingu i w tym momencie muszą współpracować by przetrwać, co nie było łatwe.
- Cóż... To tajemnica.
Odrzekł blondyn i puścił oko mężczyźnie z szerokim uśmiechem, Dio na razie wolał nie wyjawiać sekretu tego co zrobił, że dostał się na listę najgroźniejszych.