Kana została ostatecznie odstawiona dość brutalnie na ziemię. Wylądowała na twardym betonie tyłkiem. Syknęła jedynie cicho i przymknęła jedno oko, dając tym samym wyraz bólu. Czego ona się z resztą spodziewała. Została od samego początku potraktowana jak worek kartofli, to na końcu nie mogło być inaczej. Na szczęście cała sytuacja zakończyła się bez większej ilości ofiar. Blondynka dźwignęła się z ziemi otrzepując się z kurzu, który wzbiła upadając na ziemie. Wpatrywała się przez chwilę w tych ciekawych kompanów, ale ostatecznie odwróciła się i zaczęła podchodzić do chłopaka, który zaczynał powoli chować broń. Wszystko mogło się wydawać rozejść po kościach. A przynajmniej do pewnego momentu. Do uszu dziewczyny dotarły niepochlebne komentarze. Zmarszczyła jedynie lekko brwi a jej ciało zatrzęsło się lekko.
-Nie...olej ich...- Mruknął chłopak chcąc już dodać gazu i odjechać stąd czym prędzej, ale blondynka zdążyła już zeskoczyć ze ścigacza i podbiegła do Dio rzucając się mu tym samym od tyłu na szyję.
-JA CI DAM BEZGUŚCIE!- Krzyczała ciągnąć go w dół, a jej dłonie oplotły jego szyję podduszając lekko.
-ZJEBALIŚCIE NAM AKCJE- Chłopak na motorze oparł głowę o kierownicę nie wierząc sam w to co widzi. Sam, jednak drgnął, kiedy usłyszał wzmiankę o tym, że źle trzyma broń. Jego źrenice się zwęziły a dłonie odziane w czarne skórzane rękawiczki zacisnęły się w pięści.
-COŚ TY POWIEDZIAŁ ŚWIŃSKI CYCU- Sam krzyknął i po raz kolejny wyciągnął broń i oddał kilka strzałów w ziemię. Po czym dźwignął się ze ścigacza i zaczął rozpinać swoją kurtkę ukazując swój okazały tatuaż na lewej ręce.
-Chcesz się bić?- Kana w tym czasie jakimś cudem wgryzła się w ramię Dio niczym wściekły pies i nie miała najmniejszego zamiaru dopuścić tak łatwo. Gdyby jakiś przypadkowy przechodzień ich zobaczył mógłby uznać to wszystko za dość zabawną scenę. Młoda dziewczyna wisiała na szyi jakiegoś chłopaka i wgryzała się jednocześnie w jego ramię wyklinając go od najgorszych. A drugi próbował wyzwać drugiego na walkę.

Sytuacja faktycznie wydawała się powoli poluźniać, a Kana jak i jej towarzyszysz chociaż wcześniej gotowi do otwartej agresji zeszli z tonu. Chociaż chłopak z tatuażami, po usłyszeniu pyskówki wydawał się na nowo chcieć rozpętać piekło. Tym razem to, jednak blondynka wyciągnęła dłoń i zatrzymała go dając tym samym jasno do zrozumienia, że nie warto na nowo zaczynać burdy. Czy ci tajemniczy mężczyźni byli faktycznie tylko podróżnymi to pozostawało jedynie w ich domyśłach.
-Zmywajmy się- mruknęła i razem ze swoim wytatuowanym towarzyszem wracała na ścigacza, ale po drodze napotkała spojrzenie białowłosego.
-A może by tak?- Zapytał się kierując wzrok na oddalające się sylwetki.
-Nie...mamy komplet- Odparła jasno, ale ten najwyraźniej nie miał zamiaru odpuścić.
-Nawet jeżeli podróżni to interesujący- Między grupką wydawała się rozwinąć jakaś wyjątkowo interesująca dyskusja. Szeptali coś między sobą przerzucając się różnego rodzaju argumentami.
-Nie...nie, nie, i jeszcze raz nie.- Dało się usłyszeć stanowczy głos dziewczyny, która zaczęła dość zamaszyście gestykulować.
-Mamy jeden pokój i kanapę wolną- Odparł chłopak opierając dłoń na kierownicy ścigacza a na dłoni oparł swoją głowę.
-Nie musieli, ale ci pomogli- Odezwał się doktorek i był to ostateczny argument, chociaż mina blondynki wcale nie należała do tych przyjaznych, to ostatecznie westchnęła ciężko i kiwnęła lekko głową. Chociaż wiele osób nazwałoby ją przestępcą, to miała zasady, których się trzymała. A u tej dwójki chciała czy nie miała dług wdzięczności.
-Czekajcie...- Zawołała za nimi i wystąpiła kilka kroków do przodu.
-Mamy lokum w mieście. Jest tam względnie bezpiecznie. Będziecie mogli chwilę odpocząć- Nie wiedziała czy robiła dobrze. W końcu, ten dziwny chłopak, kiedy ją pochwycił mógł odnieść prosto w ręce policji, a jednak tego nie zrobił. Faktycznie dzięki nim udało się jej zbiec z miejsca zbrodni, gdzie już od dawna najpewniej roi się od policji.
-Mieszkamy przy River street 12b- Odparła po czym wskoczyła na ścigacz, a za nią ów chłopak, który wcześniej sam szykował się do bitki i z piskiem opon ruszyli przed siebie.
-To do zobaczenia- Powiedział doktorek, po czym odepchnął się nogą od ściany i zniknął w jednym za zaułków.
Kena i Lace podjechali pod dość ponury budynek. Obydwoje zsiedli ze ścigacza a Kana poprawiła swoje włosy i rozejrzała się dookoła.
-Jak się ściemni pozbądź się tego- Mruknęła a chłopak kiwnął głową, po czym wprowadził ścigacz do równie ponurego garażu. Obydwoje weszli po drewnianych schodach na górę, i weszli do sporych rozmiarów mieszkania, które domagało się wyraźnie remontu.
-Gdzie wy byliście?- Mruknęła czarnowłosa dziewczyna, która siedziała przy drewnianym stole. Wpatrywała się aktualnie w ekran swojego telefonu i coś klikała w nim zawzięcie.
-Małe niezaplanowane przeszkody- Odparła Kana podchodząc do lodówki i uchyliła ją zaglądając do środka tylko po to, aby odkryć ziejącą z jej wnętrza pustkę.
-Kto miał zrobić zakupy?- Zapytała się, ale jak zwykle wszyscy udali, że są niezwykle zajęci swoimi sprawami.
-Możemy mieć gości- Odezwał się Lace, który zległ na starej kanapie i włączył mały telewizor w którym właśnie podawali wiadomości.
-Oby nie...- Odezwała się Kana, która zajęła miejsce przy drewnianym stole. Natomiast białowłosy bez słowa udał się do swojego pokoju zamykając za sobą drzwi.
-Co za goście? ta dwójka którą słyszałam?- Odparła czarnowłosa odrywając na chwilę wzrok od ekranu telefonu.
-Tak...chociaż liczę na to, że nie będą na tyle głupi, aby tutaj przyjść-
-Cicho. Mówią o nas- Przerwał Lace i skierował uwagę wszystkich w stronę prezenterki, która przekazywała najświeższe wiadomości
-Jak wiadomo z relacji świadków, tajemnicza dziewczyna wkroczyła to klubu i zaczęła strzelaninę. Na miejscu zbrodni znaleziono, kilku rannych klientów- Kanna westchnęła cicho i spuściła głowę.
-Czemu więc nie pobiegłaś od razu na zaplecze i nie wróciłaś do Lace?- Zapytała się czarnowłosa powracając uwagą do telefonu.
-Ponieważ ktoś postanowił w przypływie heroizmu mnie uratować- Prychnęła krzyżując dłonie na klatce piersiowej. Nie potrzebowała ratunku. Ba wszystko miała pod kontrolą, a przynajmniej było tak do momentu, aż ta dwójka się nie wtrąciła.

Ostatnio edytowany przez Kana Nakamura (2020-11-11 22:47:03)

Oficjalne powitanie, ba może nawet nazbyt oficjalne powitanie sprawiło, iż wszyscy spojrzeli po sobie dość wymownie, ale ostatecznie nikt nie odważył się tego skomentować. Żadne z nich nie było szczytem ogłady, nie dbali zbytnio o dobre maniery, gdyż na ulicy tak jak życie ich nauczyło nie przydawały się zbytnio.
-Mam nadzieję, że nie będziesz sprawiać problemów- Odparła Kana wzruszając lekko ramionami.
-Kolejna zasada bezpieczeństwa...nie próbuj zwracać większej uwagi na jej sarkazm- Odparł Lace i jak gdyby nigdy nic wrócił do oglądania telewizji. Po raz kolejny zapadła niezręczna cisza, która była przerywana przez stukanie palców Cleo w ekran telefonu.
-Powiedziałeś, że jak się nazywasz...- Mruknęła pod nosem i wystukała coś na telefonie, a po chwili otworzyła szerzej oczy ze zdziwienia. Najwyraźniej odkryła coś interesującego, ale mimo to ekspresja jej ciała nie zdradzała tego w żaden sposób.
-Pracuje...a raczej pracował dla korpusu- Nie potrzeba było wcale wiele, aby cała ta grupka nagle poderwała się z miejsca. Nawet do tej pory spokojny Doktor drgnął. Lace sięgnął odruchowo po broń, którą przeważnie nosił przy sobie a Kana chwyciła za najbliższy oręż jaki miała czyli nóż kuchenny, który z resztą wyglądał na dość tępy.
-Jesteś pod przykrywką? tajny agent?- Zapytała się Kana. Cleo mimo wszystko nadal zachowywała spokój grzebiąc coś w telefonie. Wydawała się być zupełnie odcięta od rzeczywistości, która ją otaczała. A może po prostu nie czuła obecnie żądnego zagrożenia.
-Gdyby był tajnym agentem nie zdradziłby nam swoich prawdziwych danych. Rozpisali się na twój temat w sieci- Czarnowłosa położyła telefon na stole i podsunęła do grupki tak, aby każdy mógł podejść i przeczytać artykuł. Z tego co tam było napisane jasno wynikało, iż korpus oświadczył, że jeden z jego pracowników zrezygnował w pracy, aby skupić się na swoim zdrowiu.
-Zasłużony pracownik...bla,bla,bla- Czytała cicho, ale mimo to jej jakoś to nie przekonywało.
-Gdyby chciał nas aresztować już dawno by to zrobił, a nie gadał z nami- Doktor wypowiedział na głos myśl, która krążyła po głowie każdej osobie w tym pomieszczeniu. Nawet Kana brała to pod uwagę. A mimo to pewna doza nieufności nie dawała jej spokoju.
-Znam takich. Zdobędzie nasze zaufanie a potem wystawi- Odezwał się Lace marszcząc przy tym brwi. Znajdowali się w tej chwili w impasie. Nie ważne jaki ruch wykonają i tak będą przegrani. A przynajmniej tak się im wydawało.
-Czemu ja ciebie słucham...od kiedy zapraszanie do domu obcych to dobry pomysł.- Kana westchnęła ciężko i przymknęła oczy zastanawiając się nad tym co zrobić dalej.

Chociaż sytuacja lekko wymknęła się spod kontroli to na szczęście udało się uniknąć jeszcze gorszych incydentów. Ostatecznie każdy wrócił do swoich zajęć. Doktor powrócił do swojego pokoju w którym się zamkną i nie wychodził przez najbliższych kilka godzin. Cleo wraz ze swoim telefonem również zamknęła się u siebie. W salonie pozostała jedynie Kana, która przez jakiś czas siedziała na kanapie i wpatrywała się tępo w telewizor, w którym leciał jakiś durny program, gdzie grupka przygłupich dziewczyn próbowała zdobyć tytuł najpiękniejszej a i jednocześnie najgłupszej. Ile, jednak można oglądać takich odmóżdżaczy. Telewizor więc został wyłączony a blondynka zniknęła na chwilę w jednym z pokoi, aby wrócić z niego z kilkoma pokaźnymi mapami, oraz jednym dziennikiem. Na uszach miała słuchawki z których zaczęła się sączyć cicha muzyka. Mapy oraz inne papiery zostały rozłożone na stole. Były to mapy miasta na których znajdowały się wielkie czerwone kółka, które musiały być oznaczeniami niektórych punktów docelowych. Dziewczyna chwyciła czerwony flamaster i przekreśliła jedno z kół.
-Gdzie ty się do cholery ukrywasz...- Mruczała pod nosem pochylając się nad planami próbując ustalić jaki kolejny krok powinien zostać wykonany. W tym wszystkim straciła zupełnie poczucie czasu, godziny mijały a ona nie dochodziła do absolutnie żadnych sensownych wniosków. Odsunęła krzesło na którym usiadła po czym zaczęła się na nim lekko huśtać do tyłu. Wlepiała tępy wzrok w pobliską ścianę. Była już tym wszystkim zmęczona a brak perspektywy na dalsze działanie nie nastrajało jej optymistycznie. Dźwięki muzyki zostały ostatecznie zagłuszone przez dość głośne pukanie do drzwi. Kana zsunęła słuchawki na szyję i spojrzała w stronę drzwi oczekując na potwierdzenie tego, że się nie przesłyszała. Nie musiała czekać długo, gdyż kolejne pukanie przerwało cisze.
-Cholera...- Powiedziała do siebie wstając z krzesła.
-Nie musisz pukać w chwili, kiedy tu...- Zaczęła mówić i uchyliła drzwi. Przerwała, jednak swój wywód kiedy jej czerwone oczy spotkały się ze spojrzeniem Dio. Wypuściła cicho powietrze z płuc i przymknęła oczy, które zaraz przetarła lekko dłonią.
-Właź- Wpuściła go do środka po czym zamknęła za gościem drzwi upewniając się wcześniej, że nikt za nim nie przyszedł.
-Twój przyjaciel poszedł po coś do jedzenia- Wyjaśniła wracając do stołu z którego zaczęła szybko zbierać plany i składać je, aby ostatecznie odłożyć gdzieś na bok. Podeszła powoli do szafki nad zlewem i uchyliła ją wyciągając z niej szklankę i nastawiła nad kran odkręcając kurek z zimną wodą. W kranie coś najpierw głośno zabulgotało, a potem potężnym strumieniem wyleciała rdzawa woda, która przy okazji ochlapała lekko Kanę. Dziewczyna szybko zakręciła wodę.
-Kurwa...ile razy mam mu mówić, aby naprawił ten pieprzony kran- Oparła się o brzegi szafki i opuściła głowę biorąc kilka głębokich wdechów. Drużyną byli tylko z nazwy, nie spędzali razem czasu. Każdy miał swój świat do którego nikt inny nie miał dostępu. Dało się to wyczuć w powietrzu, które było wyjątkowo gęste.

Ostatnio edytowany przez Kana Nakamura (2020-11-12 20:15:12)

Kiedy chłopak ściągnął koszulkę Kana zawiesiła na chwilę na nim wzrok. Trudno było ukryć jej nawet lekkich rumieńców, które wpełzły na jej policzki i zaczęły palić żywym ogniem. Wpatrywała się uważnie jak Dio znika w czeluściach szafki, aby przyjrzeć się usterce, która uniemożliwiała im do tej pory normalnego używania tego dość istotnego przedmiotu w kuchni. Założyła zakłopotana parę kosmyków włosów za ucho, i dopiero głos Yusaku przywołał ją na ziemię. Skierowała na niego wzrok i odchrząknęła cicho.
-Emm...tak, jasne- Brakowało jej ostatnio towarzystwa. Zbyt dużo czasu spędziła sama ze swoimi myślami. Uznała więc, że dla odmiany przyjemnie będzie porozmawiać, albo chociaż posłuchać historii innych ludzi. Wyminęła więc chłopaka, który usilnie próbował naprawić kran i zaczęła wyciągać z szafek talerze oraz szklanki. Ustawiła wszystko na stole i czekała spokojnie, aż Dio ogłosi koniec pracy. I tak się stało w rzeczywistości. Blondynka skierowała wzrok na stary zegar, który ledwo co trzymał się na ścianie. Faktycznie zajęło mu to zaledwie chwilę.
-A ja nie mogłam się nikogo doprosić- Ostatecznie pewnie sama by się za to wzięła, ale ona akurat zupełnie się nie znała na hydraulice.
Cała trójka zasiadła w końcu do kolacji. Kana również nie przywykła do jedzenia tego typu rzeczy. Raczej nikogo nie było tutaj na to stać. Przeważnie inwestowali w kanapki, albo sami próbowali coś ugotować z tego co udawało się im znaleźć w lodówce. Naturalnie przeważnie kończyło się to na stworzeniu kolejnej niejadalnej brei. Słuchała uważnie historii, które były opowiadane. Czasami sama się uśmiechnęła lekko, ale nie wydawała się być chętna do włączenia się w rozmowę. Może po prostu nie bardzo wiedziała jak to zrobić.
-Emmm...- Zaczęła cicho korzystając z chwili w której zapadła cisza. Przełknęła to co miała w ustach i skierowała wzrok na chłopaka.
-Chyba muszę cię przeprosić za to ugryzienie trochę mnie poniosło- Każdy w tym domu od jakiegoś czasu był nerwowy. Wystarczyła jedna chwila, aby ktoś nagle stracił nad sobą panowanie.
-Raczej z natury nie jesteśmy tacy narwani. Trafiliście po prostu na słabszy okres- Na początku wszystko wyglądało inaczej. Sił do działania było pod dostatkiem, wiara w to, że wszystko się im uda napędzała ich do działania. Każdy kolejny dzień, jednak udowadniał im, że obrany przez nich cel nie jest tak łatwy do zrealizowania. A może to oni po prostu błądzili jak dzieci we mgle nie wiedząc co dalej robić i uderzali na oślep licząc, że w coś trafią.

Dziewczyna zmarszczyła lekko brwi, kiedy Dio tak na poczekaniu wymyślił dla niej przezwisko. I chociaż sama z początku nie bardzo była w stanie zrozumieć ciąg jego rozumowania, to po krótkim wyjaśnieniu oraz czapce, która spoczęła na jej blond włosach wszystko stało się jasne. Nawet ona uśmiechnęła się lekko i odchyliła głowę do tyłu, aby spojrzeć na Dio.
-Pika-pika-pikachu- Powiedziała imitując przy tym głos tego jakże popularnego stworka i przystawiła dłonie do swoich policzków siląc się na to, aby być jak najbardziej uroczą.
-Wy nie jesteście częścią drużyny- Odparła dość swobodnie na stwierdzenie Yusaku. Nie zdała sobie nawet sprawy od razu jak to źle mogło zabrzmieć. Może i nie należała do ufnych osób, ale nie chciała w żaden sposób zabrzmieć źle.
-To znaczy...- Jęknęła cicho próbując jakoś wybrnąć z tej niezręcznej sytuacji.
-W końcu odejdziecie i pójdziecie w swoją stronę. A my tu zostaniemy- W końcu ile mogą się o sobie dowiedzieć przez kilka dni. Kana chociaż nie była mistrzynią w nawiązywaniu relacji wiedziała, że potrzeba do tego znacznie więcej czasu niż kilka miłych wieczorów przy smacznym jedzeniu. A nawet jeżeli się polubią. Były na tym świecie ważne i ważniejsze.
Ostatecznie temat rozmowy zszedł na przeszłość tych dwoje, a raczej na przeszłość jednego z nich, który jak się okazało dość mocno odczuł na sobie ciężką dłoń sprawiedliwości i to niemal dosłownie. Kana jak i Doktor siedzieli w ciszy słuchają tej historii.
-Z tego więzienia mało kto wychodzi- Odezwała się Cleo, która również najwyraźniej postanowiła wyjść z pokoju zwabiona rozmowami innych. Chociaż w dłoni nadal trzymała swój telefon w którego się wpatrywała.
-Ponoć liczą na to, że więźniowie pozabijają się między sobą. Co się okazuje dość opłacalne. Jak wspomniałeś więzienie utrzymuje się same, a korpus nie musi tonąć w papierach- Dodała zasiadając również przy stole i oderwała na chwilę wzrok od telefonu, aby przyjrzeć się Dio. Nie trwało to, jednak długo, gdyż cicha wibracja telefonu znowu zwróciła jej uwagę.
-Podkopy są ciekawsze- Mruknął Lace, który opierał się o futrynę drzwiach, a w dłoni trzymał sześciopak piwa, który ostatecznie spoczął na stole.
-Fajnie, że dla ciebie siedzenie w więzieniu to zabawa- Dodał zasiadając na kanapie na której wyciągnął się leniwie.
-Załatwione?- Zapytała się Kana a Lace wychylił głowę znad oparcia kanapy i prychnął jedynie.
-Weź sobie lepiej na tych śmiesznych mapkach odznacz kolejny garaż co poszedł z dymem- Odparł i wszyscy jak jeden mąż podbiegli do okna spoglądając gdzieś w dal miasta. Nad budynkami unosił się czarny dym, a z oddali można było usłyszeć już dźwięk syren straży pożarnej.
-Nie...- Mruknęła spuszczając lekko głowę.
-Czemu nie zadzwoniłeś?- Odezwał się doktorek odwracając w stronę chłopaka, który jak gdyby nigdy nic wylegiwał się na kanapie.
-A co byście zrobili. Wbieglibyście w ogień?- W pokoju zapadła dziwna cisza, która była jedynie od czasu do czasu przerywana syrenami.
-Znajdziemy coś innego- Odezwała się w końcu Kana wracając do kuchni. Sięgnęła po butelkę piwa i obróciła ją kilka razy w dłoni. Ugięła lekko nogę w kolanie i zamachnęła się cofając dłoń z butelką do tyłu. Można było usłyszeć cichy syk kapsla, który został otwarty o podeszwę jej buta. Inni również chwycili za swoje butelki, ale każdy miał już inny sposób otwierania ich. Kana podniosła z ziemi kapsel i zasiadła ponownie do stołu obracając zwinnie kapsel między palcami.
-Kończą się nam miejsca- Odezwała się Cleo. Blondynka zmarszczyła lekko brwi i upiła łyk piwa wzdychając cicho.
-Wiem- Odezwała się a Lace po raz kolejny wychylił się znad kanapy spoglądając na nich wszystkich.
-A jest coś czego nie wiesz?- Zapytał się uśmiechając się przy tym złośliwie. Kana w końcu nie wytrzymała i cisnęła w jego stronę szklanką, która przeleciała przez całą długość pokoju. Świsnęła mu koło głowy i rozbiła się o telewizor.
-Nie wiem dlaczego jesteś takim chujem- Odparła i to stwierdzenie lekko rozluźniło atmosferę, która na nowo zgęstniała, gdyż wszyscy zaśmiali się cicho.

Ostatnio edytowany przez Kana Nakamura (2020-11-13 18:55:24)

Chociaż cała grupa nie wydawała się zbyt przekonana co do tego optymizmu Dio, to nikt również nie miał zamiaru się przeciw stawić. Może było to spowodowane tym, że faktycznie już wiele razy słyszeli podobne rzeczy, a i tak ich historia kończyła się w bardzo podobny sposób.
-Tak przez jej pokój. Okno wychodzi na schody przeciwpożarowe i na samą górę- Odparł doktor odprowadzając go wzorkiem. Tym razem nikt go nie miał najmniejszego zamiaru zatrzymać. Nie był to Lace, który pewnie by nagadał jej i tym samym jeszcze bardziej dokopał nawet nieświadomie. Ostatecznie wszyscy rozeszli się do swoich pokoi skupiając się na swoich zadaniach. Tylko Lace pozostał w salonie korzystając z chwili ciszy. Włączył na nowo telewizor zagłębiając się w coraz to głupszych programach.
Kana siedziała na dachu naprzeciwko jednej ze ścian i rzucała w nią piłką do tenisa, która odbijała się od niej a zaraz potem wracała do właścicielki. Wysoko spięty kucyk zniknął, a luźno puszczone włosy poruszały się lekko na wietrze. Sama wydawała się nad czymś zastanawiać. Dopiero czyjeś kroki, a później ponowne nakładanie czegoś na jej głowę wyrwało ją z zamyśleń. Skierowała wzrok na bok a na jej ustach mimo wszystko pojawił się lekki uśmiech, kiedy dostrzegła Dio.
-Fakt- Powiedziała cicho chwytając ostatecznie piłeczkę w dłoń i obróciła ją kilka razy.
-Gdyby nie ta łuna od ognia- Dodała po chwilce milczenia kierując na chwilę wzrok w stronę, gdzie faktycznie jeszcze przed chwilą unosił się gęsty dym. Nie bardzo wiedziała jak się zachować w obecnej chwili. Nie przywykła do tego, że ktoś tutaj przychodził. Jej znajomi jeszcze nigdy nie zadawali sobie tyle trudu wychodząc z założenia, że samotność była dla niej dobra.
-Wybacz...normalnie jestem trochę większą duszą towarzystwa- Odezwała się w końcu i mimo wszystko z jej gardła wydobył się cichy i lekko stłumiony śmiech.

Ostatnio edytowany przez Kana Nakamura (2020-11-14 22:46:10)