Kana przez chwilę zawahała się, kiedy z ust Yoko padła prośba o rozwinięcie tego zdania, które już ostatecznie zostało przez blondynkę rozpoczęte. Dziewczyna przez chwilę wahała się a rumieniec na jej twarzy z każdą kolejną chwilą zwiększał się.
-Tamtego dnia miałam wrażenie jakby grawitacja przestała działać- Dokończyła zakładając pasmo blond włosów za ucho. Tamtego dnia czuła się jak nastolatka, która po zajęciach umówiła się z chłopakiem. Chociaż, kiedy ona chodziła do szkoły tak naprawdę nigdy nie umawiała się na randki, to przypuszczała, że na tej pierwszej tak właśnie by się czuła.
-Wiem...to głupie, ale tak było- Odparła i uśmiechnęła się lekko zakłopotana. Natomiast kolejne słowa Yoko dość szybko ten uśmiech zgasiły. Przywołały do Kany myśl o tym, że nie ma się co przywiązywać do tych wspomnień. Jeżeli Dio raczej nie miał w zwyczaju zapraszać dziewczyn na kolejne randki, to czym ona miałaby się różnić od tych tabunów poznanych przez niego kobiet.
-Mam w swoim życiu jasno wyznaczony cel i to na nim muszę się skupić- Odparła wzruszając lekko ramionami po czym jak gdyby nigdy nic wrócić do zakupów. Ostatecznie po zakupieniu  wszystkiego zaczęły wracać do domu, ale wówczas Yoko postanowiła poruszyć jeszcze jeden temat.
-Może i to byłoby rozsądne, ale nie chcę nadużywać ich cierpliwości. Wiem, że nie przepadają za resztą, więc nie chcę ich narażać na zbyt długie ich towarzystwo. Po prostu żyjemy obok siebie, nic więcej- Wyjaśniła krótko i uśmiechnęła się w stronę Yoko po czym podziękowała jej za wspólny wypad i zniknęła za drzwiami tymczasowego mieszkania.
Minęło może kilka godzin, kiedy do apartamentu w którym zamieszkiwał Dio, Yusaku oraz Yoko wpadł zdyszany Doktor razem z Cleo, która uparcie klikała coś w telefonie.
-Kana zniknęła- Oznajmił w chwili, kiedy udało się mu w końcu złapać oddech
-Dostała jakąś wiadomość po czym powiedziała, że musi  coś zrobić i wyszła- Odezwała się Cleo i wyciągnęła telefon, aby pokazać tym samym wiadomość. Najwyraźniej udało się jej włamać na telefon dziewczyny, a wiadomość dość jasno głosiła, że autor ma Lace'a i Kana ma przyjść go  odebrać sama...naturalnie o ile się jej to uda.
-Przecież oni  ją zabiją- Blondynka postanowiła zrobić coś naprawdę głupiego, a jeszcze głupszym było to, że nie powiadomiła o tym nikogo więcej.
Kana w tym czasie biegła przez ulice miasta prosto do wyznaczonego w wiadomości adresu. Dobiegła do opuszczonego magazynu do którego wbiegła bez chwili zastanowienia.
-Lace?...Lace gdzie jesteś?- Krzyknęła rozglądając się uważnie dookoła. Nie musiała, jednak czekać długo. Na jej drodze stanęła grupka młodych chłopaków, którzy w dłoniach dzierżyli metalowe rurki.
-Gdzie Lace?- Zapytała się ponownie a chłopak, który stał na czele tej grupki zaśmiał się głośno.
-Jesteście zbyt upierdliwi dla naszego pracodawcy- Odparł i pstryknął palcami po czym Lace faktycznie został wprowadzony. Inni najwyraźniej postanowili się już z nim odpowiednie zabawić, gdyż był strasznie poobijany. Kana drgnęła lekko zaciskając dłonie w pięść.
-I co zrobisz dziewczynko...przyszłaś sama zupełnie- Kana wiedziała, że pakuje się w zasadzkę, ale chęć uratowania przyjaciela była dla niej na chwilę obecną priorytetem.
-Wypuście go...- Odparła co jak się spodziewała wywołało ogólne rozbawienie.
-Wybacz to nie było w naszej umowie- Odparł chłopak po czym na jego znak całą reszta grupy ruszyła prosto na dziewczynę. Kana chociaż przez jakiś czas opierała się napastnikom to niestety ilość liczebna ostatecznie ją przerosła co skutkowało tym, że cała reszta ją powaliła na ziemi okładając rurkami metalowymi, kopiąc i gnoić w różne inne sposóby. Dziewczyna zasłoniła w ostatnim odruchu dłońmi głowę. Lace próbował się ruszyć, ale dwójka mężczyzn trzymała go na tyle mocno, że nie mógł się ruszyć.
-I co szmato...- Odezwał się chłopak chwytając Kanę z blond włosy i uniósł ją lekko.
-Dziewczynka myśląca, że coś zmieni, że się zemści...takim śmieciom jak ty zemsta nie jest przeznaczona- Odparł i odrzucił ją kawałek dalej.

Ostatnio edytowany przez Kana Nakamura (2020-11-26 00:03:11)

Chociaż przeciwnicy z początku wydawali się być pewni siebie, to ta pewność dość szybko zniknęła, kiedy Dio ostatecznie wkroczył do akcji. Jego siła, szybkość ataku dość szybko rozbiła tę szajkę. Niektórzy odważniejsi podejmowali walkę, inni z góry uznali, że nie ma sensu tak się narażać i po prostu uciekali z magazynu niczym szczury z płonącego statku. Na polu walki ostatecznie został tylko szef zbirów, który został pochwycony przez Dio i przybity do ściany. Nie wyglądał, jednak na kogoś kto przejmował się tym wszystkim wręcz przeciwnie. Uśmiech nie schodził mu z twarzy.
-No to dalej...pokaż co jeszcze potrafisz- Odparł pewny siebie. Trudno było powiedzieć czy miał w rękawie jeszcze jakieś sztuczki, czy po prostu nie bał się śmierci. Tak czy inaczej jego godzina jeszcze nie wybiła, chociaż pewnie gdyby nie Yusaku tak by się stało.
-Leć...biegnij do swojej dziewczyny- Mruknął opierając się o ścianę i ocierając z kącika ust stróżkę krwi.
Kana leżała na chłodnej ziemi, która obecnie działała uśmierzająco. Miała kilka zadrapań na policzku, rozcięty łuk brwiowy z którego ciekła mocno krew.
-Co jest między  tą dwójką?- Zapytała się cicho dziewczyna widząc jak szybko Dio podbiegł do Kany oraz jak momentalnie jego zachowanie, czy nawet wyraz twarzy się zmienił.
-Trudno powiedzieć, chociaż jak tak patrzę to...nieeee na pewno nie- Odparł po czym obydwoje również dopadli do blondynki.
-Hej otwórz oczy no już- Powiedział Doktorek i oklepał kilka razy policzki dziewczyny, aby przywrócić ją chociaż w minimalnym stopniu do stanu używalności. Uniósł również lekko jej bluzkę do góry odsłaniając tym samym fragment ciała. Na brzuchu oraz w innych miejscach można było dostrzec pojawiające się siniaki.
-Cleo idź zobacz co z tym dzbanem- Polecił, ale kiedy dziewczyna tylko ruszyła się nad ich głowami rozległ się głos.
-Bardzo ładnie, bardzo ładnie- Był to głos mężczyzny, głęboki i opanowany nikogo, jednak w magazynie oprócz ich nie było. Więc jedyna możliwa opcja to głośniki, które gdzieś tutaj zostały rozstawione.
-To Reiji- Wydusił z siebie Lace, który zaczął powoli podnosić się z ziemi trzymając się za jeden bok.
-Cieszę się, że mnie pamiętasz. Byłem ciekaw czy moje podejrzenia do tego  kto dewastuje moje kluby się potwierdzą. No i jeszcze ten tajemniczy napad na bank...hmmm- Mężczyzna nie wydawał się przejmować tym, że ktoś poluje na jego życie. Czuł się bezkarny i sam wiedział, że odszukanie go nie będzie łatwe.
-Daliście mi nawet więcej niż chciałem. Macie nowych przyjaciół, dość interesujących przyjaciół- Cleo momentalnie poderwała się z miejsca po czym zaczęła biegać po magazynie w poszukiwaniu najpewniej kamer.
-Moja droga spokojnie. Kamery są, ale nie w takiej formie jak myślisz. Spójrzcie na mojego przyjaciela- Polecił mężczyzna, a kiedy to zrobili odkryli, że jedno jego oko świeciło się na czerwono.
-Cyborgi są dość przyjemne w użytkowaniu prawda Cleo?- Dziewczyna najwyraźniej oprócz hakowania umiała dużo dużo więcej. Teraz Dio mógł sobie przypomnieć jak Kana wspomniała, że każdy z nich w jakiś sposób współpracował z Reijim, a co za tym idzie zaopatrzył go najpewniej w najróżniejszego rodzaju sprzęt.
-A twoi ożywieńcy Doktorku sprawdzają się niemal wzorowo. Dziękuję ci też za notatki. Dzięki nim mogę tworzyć ich nieskończoność- To wszystko jak się okazało było pułapką nie tylko na Kanę, ale na ich wszystkich. Reiji wiedział, że jeżeli pojawi się tutaj chociażby jedna osoba to ściągnie zaraz całą resztę i cóż jak widać udało się.
-Dobrze a teraz przejdźmy do konkretów. Powiem wam jak ta wojna się skończy. Nie znajdziecie mnie, ale ja znajdę was i będę zabijał jednego po drugiego.  Dopadnę wszystkich waszych przyjaciół, rodziny, zwierzęta a ich głowy powysyłam was w paczkach świątecznych. Chyba, że odpuścicie wtedy wspaniałomyślnie zaponę o tych niedogodnościach, a wy będziecie mogli wieść ten żywot nędznych robali- Zakończył spokojnie wyraźnie ustatysfakcjonowany takim a nie innym obrotem spraw.
-Pieprz się...- Odezwała się cicho Kana uchylając powoli powieki
-Ah tak pamiętam...ty nie masz nic do stracenia prawda?- Kana fakt uważała, że co by się nie wydarzy nie dotknie jej to, a już na pewno nie powstrzyma przed dalszym działaniem. Coś, jednak musiało się zmienić.
-Taki z ciebie przywódca jak z koziej dupy trąba. W końcu jedna z was zginęła. Cóż jeżeli nadal jesteś przywódcą dopadnięcie całej reszty nie będzie trudne- Nagranie się zakończyło a w magazynie zapadła głucha cisza, która była od czasu do czasu przerywana cichym chichotaniem ich jeńca.
-I po co tutaj przylatywałaś?- Zapytał Lace wpatrując się w Kanę.

Ostatnio edytowany przez Kana Nakamura (2020-11-26 13:02:07)

-Ale po co opcja autodestrukcji jak coś działa- Odparł Doktorek, jednak mina Yusaku dość szybko dała mu do zrozumienia, że to nie miejsce ani czas na próby wyjaśnienia swoich pobudek, które sprawiły, że nikt nie pomyślał o opcji szybkiego pozbycia się wrogów.
-Nawet gdybyśmy coś takiego umieścili to Reiji by to jakoś wymontował, czy zmodyfikował. Z naszymi notatkami i instrukcjami może zrobić wiele- Ta dwójka zaufała po prostu nieodpowiedniej osobie. Zaufali na tyle, że byli w stanie przekazać mu cały dorobek swojego życia.
-Ehhh...przepraszamy...następnym razem pomyślimy bardziej- Dodała Cleo i sama spuściła lekko głowę. Wszystko to spowodowało, że Kana po prostu parsknęła po chwili tłumionym śmiechem, ale kiedy bok ją zabolał dość szybko śmiać się przestała tylko chwyciła się za niego i schyliła się odrobinę. Pozostał jeszcze Lace, który nie pochwalił się tym co on zmajstrował. Dio postanowił poruszyć ten temat co spowodowało, że i Lace wydał się teraz zakłopotany. Wiedzieli, że to co zrobili było głupie
-Więc...gdyby pominąć sprowadzenie mu kilku czołgów, czy mini wyrzutni rakiet i tak dalej toooo...- Podobnie jak reszta się zawahał i założył ręce za plecy po czym zaczął się bujać na piętach w tył i w przód.
-Lace jest dobry z chemii bardzo dobry. Stworzył więc mu substancję, która sprawia, że oprócz tego, że jego ludzie wpadają w szał niszczenia, to przez chwilę ich skóra twardnieje i stanowi swoisty pancerz- Zakończyła i sama uśmiechnęła się dość zakłopotana.
-No wiem...trochę ich poniosło- Chciała obrócić to jakoś w żart, chociaż z każdym kolejnym sekretem, który wychodził na jaw ich sytuacja stawała się coraz gorsza.

Kana wydawała się nie przejmować swoją nagością, miała na głowie ważniejsze sprawy, a przynajmniej tak było do momentu  Yusaku, który zauważył słusznie, że Kana nadal świeciła golizną. To sprowadziło na chwilę blondynkę na ziemię. Zasłoniła się momentalnie dłońmi a na jej twarzy pojawił się lekki rumieniec.
-To był impuls...emmm Cleo mogłabyś mi z pokoju przynieść coś- Poprosiła a dziewczyna kiwnęła głową i wstała z ziemi, aby udać się do pokoju Kany. Blondynka w tym czasie również wstała i podeszła do zlewu w kuchni, aby chociaż troche obmyć swoje dłonie ze zastygłej już krwi.
-Lace ani słowa- Mruknęła cicho a chłopak zagwizdał kilka razy patrząc w sufit.
-Z takim ciałem spokojnie mogłabyś startować na modelkę- Zauważył i mimo wszystko zaśmiał się cicho. Trzeba było ostudzić atmosferę co mu się udało, bo nawet na ustach Kany przez moment pojawił się nikły uśmiech. Cleo ostatecznie wróciła z jakąś bluzą, którą podała dziewczynie a blondynka od razu się w nią ubrała zasłaniając tym samym swoje tuty, których normalnie raczej nikt by nie zobaczył. Yusaku przyniósł jej apteczkę, która od razu została otwarta a znajdujące się jej środki do dezynfekcji, plastry i inne rzeczy poszły w ruch. Każdy jakoś doprowadził się do stanu używalności a po jakiejś godzinie z pokoju wyszedł Doktor, który wycierał dłonie z krwi i odetchnął cicho.
-Przeżyje. Kule nie utkwiły głęboko, więc dość szybko dało się je wyjąć. Stracił trochę krwi, ale nie na tyle dużo, aby trzeba było dokonać transfuzji. Przez jakiś czas musi odpoczywać. Będzie osłabiony, ale z czasem się unormuje- Te słowa zdecydowanie sprawiły, że wszyscy odetchnęli z ulgą a szczególnie Kana, która chyba z całej tej grupki najbardziej się denerwowała.
-Yusaku będę potrzebował informacji o twojej grupie krwi. Na wszelki wypadek- Nie wiadomo czy kiedyś nie przytrafią się im poważniejsze rany, które już będą wymagały dodatkowej krwi.
-Możecie do niego...- Nie dokończył bo blondynka momentalnie poderwała się z miejsca i wbiegła do pokoju nie zważając na nic, ani nikogo. Doktor zamknął jedynie za nią drzwi chociaż na jego twarzy malowało się wyraźne zdziwienie.
-Dziwnie się zachowuje od jakiegoś czasu- Mruknął i sam zasiadł na jednym z krzeseł pozwalając sobie tym samym na odpoczynek. 
-Gdyby nad tym się bardziej zastanowić toooo...- Podchwycił temat Lace, dla którego najwyraźniej zachowanie blondynki również było dość osobliwe.
-Chociaż nie zareagowała tak, kiedy mnie składałeś- Cleo przewróciła jedynie oczami a na jej twarzy pojawił się lekki uśmiech. Mimo to nie odezwała się słowem, ale za to skierowała wzrok na Yusaku tak jakby chciała się go o coś spytać.
Kana w tym czasie podeszła do łóżka na którym leżał Dio i popatrzyła na niego.
-Jesteś idiotą- Mruknęła wyciągając w jego stronę dłoń, aby odsunąć z twarzy kilka kosmyków włosów. Wszystko działo się tak szybko, że dopiero teraz zdała sobie sprawę z tego, że uratował jej życie. Zrobił coś na co mało kto by się zdecydował. Blondynka usiadła na pobliskim krześle obok łóżka i po prostu tak się wpatrywała zupełnie tak jakby sama chciała mieć pewność, że nic mu już nie grozi oraz, że w razie czego będzie mogła szybko ponownie wezwać Doktora.

-Biały kruk i dość dużo problem- Mruknął Doktorek. Zdawał sobie sprawę z tego, że gdyby sytuacja była na tyle poważna, że jedyne co by mogło ją uratować to odpowiednia krew...wówczas musiałby niestety rozłożyć ręce. Nawet jeżeli był dość ekscentrycznym doktorkiem to jednak czuł potrzebę ratowania ludzkiego życia i bezsprzeczną porażką by dla niego była chwila, gdyby miał związane ręce i jedyne co by mógł zrobić to obserwować jak ktoś z jego grupy umiera. Rozmowa ostatecznie dobiegła końca, chociaż Yusaku postanowił wspomnieć o czymś jeszcze. Na wzmiankę o tym, że Kana się zauroczyła Lace i Doktor równocześnie wybuchnęli śmiechem zupełnie tak jakby właśnie usłyszeli najlepszy dowcip świata.
-Ona i takie uczucia...przecież to prawie chłop z tą różnicą, że ma cycki. W życiu nie spojrzała na innego chłopaka w inny sposób niż czysto koleżeński- Odpowiedział Lace dławiąc się śmiechem. Dla niego zakochana Kana wydawała się być za bardzo abstrakcyjna do tego stopnia, że była to niezwykle śmieszna wizja. 
-Po za tym przy jej planach na przyszłość zauroczenie raczej nie wchodzi w grę. Dio by jej paczuszki do więzienia musiał wysyłać- Dodał co spowodowało jeszcze większy wybuch śmiechu. Lace opierając się o kanapę dosłownie przewrócił się do tyłu po czym wylądowała na ziemi turlając się dalej.
-Ona sama pewnie nawet nie wie, że mężczyzna i kobieta mogą robić coś innego niż jeżdżenie na desce- Cleo zmarszczyła lekko brwi wyraźnie niezadowolona z tego, że musiała wysłuchiwać tych głupich żartów, które jej osobiście w żaden sposób nie bawiły.
-Jesteście strasznie dziecinni idę do siebie i spróbuję coś zdziałać- Powiedziała i wstała z ziemi zostawiając tę dwójkę, która tarzała się ze śmiechu po ziemi.
Kana, kiedy usłyszała cichy głos Dio drgnęła lekko i skierowała od razu wzrok w jego stronę. Wstała z krzesła i podeszła bliżej, aby spojrzeć na niego i mimo wszystko też uśmiechnęła się w jego stronę.
-Może i było głupie, ale- Powiedziała i wyciągnęła jakieś urządzenie na którym cały czas świecił się czerwony punkcik. Od czasu do czasu przemieszczał się w różne strony a blondynka uśmiechnęła się jedynie szerzej.
-Wiedziałam, że to pułapka, że chciał ściągnąć nas wszystkich gdyby tak nie było zabił by Lace'a od razu bez bawienia się w kotka i myszkę. Wiedziałam też, że to będzie dobra okazja, aby komuś podrzucić nadajnik.- Kana sama najwyraźniej to przemyślała i nie rzuciła się w ogień od tak bezmyślnie.
-Drugi ekran zostawiłam w pokoju Cleo, gdybym ja nie przeżyła, oni dalej mogliby kontynuować to co zaczęliśmy- Nie była tak głupia i lekkomyślna. Oczywiście chciała pomóc przyjacielowi jak to sama określiła, ale chciała przy okazji osiągnąć coś jeszcze.
-Więc, aż tak głupia nie jestem- Dodała i usiadła na skraju łóżka uśmiechając się lekko. Kamień zdecydowanie spadł jej z serca, że ta przygoda skończyła się na szczęście dla nich wszystkich dobrze.
-Niezłego mi stracha napędziłeś- Mruknęła po chwilce milczenia. Sądziła, że strach więcej nie pojawi się w jej życiu, że nie ma powodu do tego, aby się bać. A jednak, pojawiła się jedna osoba o którą naprawdę się martwiła.

Ostatnio edytowany przez Kana Nakamura (2020-11-26 19:59:44)

Dziewczyna nie miała zamiaru odpuszczać, nawet jak igła z nicią już poszły w ruch. Wierciła się i kręciła co jedynie tylko irytowało chłopaka.
-I po co się ciebie cuciło. Byłoby łatwiej...- Mruknął cicho wyraźnie załamany tym, że pod jego skrzydłami była taka niewdzięczna pacjentka, która nie doceniała tego, że ktoś się o nią troszczył.
-JA CI ZARAZ DAM GŁUPIEGO JASIA!- Krzyknęła nagle i chciała poderwać się z miejsca, ale białowłosy skutecznie jej to uniemożliwił.
-Trochę zaufania dziewczyno- Chłopak ostatecznie posunął się o jeden krok do przodu. Po prostu zasiadł blondynce na kolanach i ciężarem swojego ciała uniemożliwił jej dalsze ruchy. Jakby na to nie spojrzeć Kana nie była za wysoka, jej tężyzna fizyczna również nie byłaby w stanie sprostać ciężarowi dorosłego mężczyzny. To pozwoliło Doktorowi dokończyć swoje dzieło, które zostało zwieńczone plastrem.
-No...koniec- Mruknął zdyszany zupełnie tak jakby właśnie przebiegł życiowy maraton.
-Obiecuję...następnym razem każdego będę składać tylko po narkozie. Ty się nie dajesz dotknąć, Lace truje dupę a Cleo nie może oderwać się od telefonu- Chłopak nie miał tutaj łatwego życia, ale mimo wszystko gdzieś tam na jego ustach zamajaczył delikatny uśmiech. Tworzyli dziwną grupę to prawda. Jak Dio i Yusaku wcześniej stwierdzili byli rozwrzeszczani a dyscypliny w nich za grosz. To wszystko tworzyło na swój sposób dziwny urok do którego można było się przyzwyczaić.
Mijały dni, tygodnie Dio dochodził do siebie, a Cleo próbowała rozgryźć to co udało się jej pobrać od tego cyborga. Dość rzadko przez ten cały czas się ją widywało bardzo rzadko. Robiła sobie jedynie krótkie przerwy, aby pójść do kuchni po coś do jedzenia i picia po czym wracała do swojej jaskini, aby dalej grzebać w różnych kodach i plikach. Ostatecznie w końcu wyszła, ale jej mina nie wydawała się zbyt radosna.
-Był bliżej nas niż się nam wydawało- Powiedziała zwracając tym samym uwagę Kany, Doktora i Lace'a którzy siedzieli spokojnie w salonie i grali w jakąś planszówkę.
-Był w tym samym budynku. Obserwował nas przez cały czas. Te głośniki to pic na wodę. Miały utwierdzić nas w tym, że go tam nie ma. Dało mu to nietykalność- Mina blondynki zrzedła i spuściła lekko głowę w dół. To było do przewidzenia, że Reiji nie będzie się chciał wystawić, ale nie sądziła, że dadzą się tak głupio podejść.
-Kurwa mać...- Wstała z ziemi i zaczęła się kręcić w kółko targając raz po raz włosy z tyłu głowy. Blondynce to wszystko zaczęło się składać w logiczną całość. Wiedział, że oni chcą odnaleźć jego kryjówkę, więc nie mógł wydawać rozkazów z niej. Szczególnie w chwili, kiedy wiedział, że Cleo gra przeciwko niemu i by go namierzyła.
-Kurwa, kurwa, kurwa...- Mruczała raz po raz pod nosem próbując wykombinować jakiś sensowniejszy plan działania.
-No dobrze, a ten nadajnik?- Zapytał się Lace przypominając wszystkim o tym, że przecież mieli jeszcze jedną opcję.
-Nanosiłam na mapę wszystkie punkty w jakich ten człowiek się pojawiał, ale w większości to burdele nic godnego uwagi- Odezwała się Kana a Doktor i Lace uśmiechnęli się pod nosem
-Zróbmy napad na burdel. Popytajmy może ktoś udzieli nam odpowiedzi- Lace wydawał się być wyjątkowo przekonany do tego pomysłu. Jednak Kana, która już wiedziała, że to ona będzie musiała się przebierać i odstawiać szopkę wolała dać od razu jasno do zrozumienia, że nie ma sensu się w to bawić.
-Burdele dla niego to nic. Musimy dowiedzieć się, jakie miejsce jest dla niego najcenniejsze i tam uderzyć tak, aby zabolało. Sprowokujemy go, zacznie działać szybko i bezmyślnie. Wychyli się nam- Zakończyła po czym odwróciła się na pięcie i wyszła z mieszkania, aby skierować się prosto w stronę apartamentu gdzie mieszkał Dio, Yusaku i Yoko. Dziewczyna zapukała do ich drzwi, a kiedy ktoś jej otworzył uśmiechnęła się lekko.
-Muszę pomówić z Dio i Yusaku- Powiedziała po czym weszła do środka kierując od razu wzrok na tamtą dwójkę.
-Chcę się skontaktować z Lawrence...tylko on może nam teraz pomóc- Kana nie chciała tego robić, nie chciała pakować się w mafijne potyczki, ale zostali postawieni pod ścianą. Bez żadnych poszlak.

Na słowa Yoko tym razem Kana spoważniała i zmarszczyła brwi.
-Posłuchaj mnie ty nadęta...- Zaczął się powoli zbliżać w stronę dziewczyny wytykając ją palcem, ale nim udało mu się coś więcej powiedzieć, czy wykonać chociażby jeden krok do przodu Kana wyciągnęła swoją rękę i zagrodziła mu tym samym dalszą drogę. Lace zatrzymał się nagle i skierował wzrok na blondynkę.
-Cała moja drużyna chce dopaść jedną osobę i w tym celu się chcemy się spotkać z Lawrence. Nie interesują nas wasze powiązania z nim. Lace już tam był i wie o kim mowa- Wyjaśniła spokojnie a na jej ustach mimo wszystko pojawił się delikatny uśmiech.
-Nie mniej jeżeli taki jest warunek, abym tylko ja poszła dobrze. Nie mniej nie łudź, że się po powrocie nie opowiem reszcie o wszystkim- Jeżeli Yoko uważała, że Kana wynik tego spotkania zachowa tylko dla samej siebie to była w grubym błędzie. Nie wymagała od niej zaufania, ba nawet tego nie chciała. Lace drgnął lekko, ale nacisk dłoni Kany tylko się wzmocnił.
-Nie idź tam sama, to głupota- Powiedział Lace, który najwyraźniej naprawdę chciał z nią iść, aby ochraniać tyły, ale blondynka jedynie pokręciła przecząco głową.
-Nic mi nie będzie- Zapewniła go i uśmiechnęła się lekko. Faktem było, że nigdy niczego nie załatwiała sama. Przeważnie miała wsparcie swojej drużyny, ale teraz to miało się zmienić, a dziewczyna nie miała najmniejszego zamiaru ustąpić.
-Chodźmy- Dodała i kiwnęła lekko głową w stronę Yoko. Lace wydawał się być nie przekonany co do tej decyzji, ale ostatecznie odpuścił. Przez chwilę został na korytarzu odprowadzać tę dwójkę wzrokiem, aby ostatecznie wrócić do mieszkania, aby najpewniej reszcie drużyny streścić to co właśnie przed chwila się wydarzyło.
-ŻE CO ZROBIŁA?!- Krzyknęła nagle Cleo, kiedy opowieść chłopaka dobiegła do końca.
-I ty ją tak puściłeś, nie podłożyłeś nawet pluskwy, podsłuchu? czegokolwiek?- Lace pokręcił przecząco głową i wzruszył lekko ramionami.
-Wybacz, ale nie miałem niczego przy sobie. O jej planie dowiedziałem się dopiero na korytarzu- Kana być może zbyt poważnie podeszła do tematu poszukiwań. Nie chciała reszty drużyny narażać na potencjalną krzywdę nim dotrą do swojego celu. Lubiła robić wszystko sama.
-To nie jest dziecko, da sobie radę. Dużo umiała przed naszym spotkaniem, a i my ją czegoś nauczyliśmy. Spokojnie- Odezwał się Doktor, który obecnie zagłębiał się w jakieś medyczne pisemko.