- To nie tak, że chciałam tak daleko uciekać od Ciebie... Zostawanie długi czas w jednym miejscu szkodzi i mi i otoczeniu, więc chcąc nie chcąc muszę się przemieszczać.
Oznajmiła Hana i mimo wszystko uśmiechnęła się wesoło, nie było jej to na rękę, najpewniej w wielu miejscach dziewczyna chciała się zatrzymać na dłużej lub może nawet i na stałe, jednak nie mogła z powodu, że wciąż ktoś poluje na nią, nie chodziło tu już nawet o to, że nie dałaby rady swoim przeciwnikom, bała się o ludzi, którzy byli wówczas w pobliżu, takie ciągłe walki i sprzeczki mogły odbijać się na innych a tego nie chciała. Jednak skoro teraz miała obok siebie osoby które prowadzą podobne życie, wierzyła, że z nimi może spędzi trochę czasu, brakowało jej tego...
Ostatecznie przeszło do planowania reszty dnia i Kana postanowiła sobie zażartować z planów Dio.
- Nie, ten typ księżniczek mi nie odpowiada, nie kręcą mnie takie delikatne kwiatuszki.
Odparł złośliwie po czym ostatecznie Kana postanowiła złośliwie przypomnieć to, kto jest odpowiedzialny za to, że dalsze randki się nie odbyły, blondyn spojrzał na nią po czym ze swoim złośliwym uśmieszkiem podszedł bliżej i oparł swoją dłoń na jej ramieniu.
- Gdy kobieta nie daje żadnych znaków czy chce ją powtórzyć to nie taktem dla mężczyzny jest proponować następną.
Rzucił złośliwie, zaś Hana spoglądała na nich oboje z lekkim niedowierzaniem i rozbawieniem, dziewczyna nie znała się na związkach i nie była w tym temacie doświadczona, to dla niej była to jasna informacja, że te złośliwości to w swoisty sposób pogrywanie jednego z drugim, widziała to raczej jako kolejną grę, gdzie żadne z nich nie chce zacząć, co było dość zabawne w jej mniemaniu.
W końcu dojedli swoje i wyszli z restauracji, nie długo potem spacerowali i Kana zatrzymała się przy pomniku cesarza po czym skomentowała jego minę, na co sama Hana przechyliła nieco głowę na bok i schowała dłonie do kieszeni kurtki.
- W sumie chciałabym być taką księżniczką lub cesarzową, chciałabym spróbować, chociaż boję się że bym nie chciała wrócić do normalności potem.
Rzuciła swoje przemyślenia szarowłosa po czym sama uśmiechnęła się wesoło.
- Jesteś wygodnicka?
Zapytał z zaciekawieniem Dio a żółtooka jedynie skierowała na niego swoje spojrzenie i posłała wesoły uśmiech.
- Słuchaj, nigdy nie mówiłam, że chcę takie życie jak teraz, może posada księżniczki by mi lepiej pasowała.
Dziewczyna wydawała się być na swój sposób marzycielką, w jej głowie była wizja księżniczki niczym za dziecka, widziała je bardziej jak dziewczyny, które mogą robić wszystko i każdy im usługiwał, sama czasem wyobrażała sobie jak byłoby jej w sukienkach i na przyjęciach, liczyła, że się jej to spodoba.
- Tak sobie myślę, że pewnie jakbym wylądowała tam z Tobą to bym równie dobrze zapewniała rozrywkę tamtejszym gościom.
Dziewczyna pochodziła ze wsi, nigdy nie widziała pałacu ani nie była w środku i chociaż umie się zachować w wielkim mieście to jednak nie byłaby w stanie opanować od razu całej etykiety szlacheckiej, a przy jej sytuacji pewnie nie wahałaby się pakować jedzenia do plecaka by zachować coś na dłuższą podróż a przy rozmowie starałaby się wypowiadać jak najmniej słów, by nie wyjść na idiotkę.
- I wkurzycie księżniczkę, która by utraciła całą uwagę innych.
Rzucił luźno Dio i zaśmiał się, on sam najpewniej potrafiłby utrzymać fason, jednakże i to nie trwałoby długo, gdyż pewnie przy którejś okazji znalazł sposobność do bitwy, zresztą nie pierwszy raz najpewniej.

Dziewczyny zaczynały zastanawiać się nad życiem księżniczki podczas gdy akurat trafiła się im prawdziwa taka księżniczka która postanowiła im uświadomić, że to nie jest taka łatwa sprawa jak się każdemu przydaje, podając przy tym dość ciekawe przykłady ze swojego życia, sam Dio uśmiechnął się na jej widok i nawet zdjął czapkę z głowy by okazać należyty szacunek, jednakże Kana dość zdrętwiała na widok królewny i kiedy odkryła jej tożsamość to szybko chciała oddać jej pokłon jednak ta ją powstrzymała, szarowłosa zaś chciała już za Kaną się skłaniać ale zatrzymały ją słowa księżniczki.
- No proszę, kto by pomyślał, że spotkamy księżniczkę na żywo i to tak blisko.
Zawołał zaskoczony Dio i uśmiechnął się nakładając z powrotem czapkę na głowę, sama Hana podeszła bliżej i wpierw przejrzała od góry do dołu dziewczyną po czym wyciągnęła w jej kierunku dłoń w geście przywitania.
- Cześć, jestem Hana. Więc jak naprawdę wygląda życie księżniczki?
Szarowłosą zaciekawił ten aspekt, dziewczyna postanowiła więc zapytać szczerze jak może wyglądać takie życie gdy faktycznie się je prowadzi, liczyła na chociaż odrobinę szczerą odpowiedź.
- I co ważniejsze, co księżniczka robi w takim miejscu i to bez ochrony?
Spotkanie przyszłej cesarzowej w środku miasta ot tak było dość niespotykane i chociaż Dio widział ją już wcześniej przechadzającą się po ulicach Murivel, to teraz wolał grać osobę, która nie wydawała się nigdy nie zwracać na takie szczegóły uwagi, im mniej wyjawił, że wiedział, tym było bezpieczniej.
- A naprawdę kąpiecie się w kozim mleku dla cery?
Wypaliła od niechcenia Hana wyczekując odpowiedzi, gdzieś w środku dziewczyna liczyła na to, że chociaż są jakieś plusy życia w pałacowym dworze i sama się przekona czy chociaż warto na jeden dzień zostać tą księżniczką.

- W sumie... Chociaż muszę przyznać, że w obliczu całej sytuacji to i tak wielki akt odwagi.
Przyznał Dio, jakby nie patrzeć to dziewczyna chodząc tak sama mogła nabawić się nie lada problemów, chociaż rewolucja była do niej nieco lżej nastawiona, to sam Dio wiedział jak niektórzy fanatyczni rewolucjoniści by dorwali się do jej gardła i dokonali na niej egzekucji za swoich rodaków, jeśli oczywiście nie chcieliby jej zrobić czegoś gorszego.
Mari postanowiła jasno określić jak i jej nie pasuje cała sytuacja oraz że wymyka się by móc mieć chwilę dla siebie, jednak postanowiła dość szybko przejść do pytań Hany, gdzie jednak przyznała, że nie praktykuje sztuki kąpieli w mleku, na co szarowłosa po prostu skierowała wzrok gdzieś w bok, a pozostali mogli usłyszeć tylko jak szepcze sobie pod nosem "wiedziałam", nie długo potem szatynka opowiadała jak to się stało, że jest w takiej a nie innej sytuacji, w sumie Dio przyznał, że to naprawdę zabawna ironia losu, zaś Hana po prostu zamrugała oczami.
- W sumie ja też bym wolała zostać przy swoim, chociaż w sumie, na Ciebie nie wyskakuje codziennie po kilkunastu typków z chęcią pozbawienia życia, ale mimo wszystko muszę przyznać, że Twoje życie przy moim jest jak Twój przyszły mąż, bez wyrazu.
Odrzekła Hana szukając w głowie pozytywów swojego życia, dla młodej, 16-letniej dziewczyny jednak taka dawka wolności była naprawdę przyjemna, chociaż nie robiła złych rzeczy, raczej to złe rzeczy przytrafiały się jej, co nie zmieniało faktu, że przy życiu Mari, życie Hany było jednak o wiele barwniejsze. Szarowłosa rozejrzała się po pozostałych, którzy spojrzeli na nią z lekkim zaskoczeniem, jakby powiedziała coś niepoprawnego.
- No co? Mówię tylko to co widzę, przecież nawet ten pomnik pokazuje jaki on wydaje się być poważny aż do przesady.
Rzuciła na swoją obronę nie widząc w swoim zdaniu nic niepoprawnego.
- Chociaż przyznam szczerze, że za wygodne łóżko w pałacu bym jednak za niego wyszła, nawet bym go zniosła byleby wyrko było lepsze niż w tych tanich hostelach, nie pytajcie, tylko tam przyjmują niepełnoletnich na noc... Posiadanie 16-stu lat ssie czasami...
Hana mówiła bardziej przez niewyspanie aniżeli z woli wygodnictwa, tylko ona sama wie ile musiała przeżyć ostatnie tygodnie, gdzie regularnie przerywano jej sen lub po prostu nie miała na niego czasu, dziewczyna nie widziała teraz przeszkód by po prostu pozwolić jakiemuś cesarzowi na pojęcie jej za żonę, jeśli by mogła się w zamian po prostu wyspać.
- A to niby mnie Korpus urządził próbując mnie złapać by znowu nabijać oglądalność na arenie... Chyba takie życie wydawałoby się być łatwiejsze, nie mniej jednak...  Chyba i tak rewolucja kroczy ku końcowi? Czy jednak cesarz ma tylko coraz większe problemy?
Zapytał Mari jak w pałacu wygląda sytuacja i jak sobie radzi sam cesarz z nimi, chociaż sam doskonale wiedział, że od trzech lat, odkąd Muiri przejęła władzę, rewolucja zaczęła działać odważniej, częściej i intensywniej, jednak sam blondyn był ciekaw co mówią o całej sprawie w pałacu, czy może nie uważają ich za problem, czy może udają, że go nie ma, a może po prostu nie mogą spać przez rewolucje, interesował go ten aspekt.

- Zaraz zaraz... Ciotką? Czyli Twój mąż jest Twoim...
Kana otworzyła nieco szerzej oczy ze zdziwienia po czym skierowała je najpierw na księżniczkę, potem na Dio a potem na Kanę, jakby oczekiwała od któregoś z nich logicznego wyjaśnienia o co w tym wszystkim chodzi, nie mniej jednak nikt nie spieszył z wyjaśnieniem jej tego.
- To dość normalne.
Odrzekł jedynie Dio a następnie wszyscy wysłuchiwali opinii Mari na temat całej rewolucji, blondynowi nie umknął jednak fakt, że poza genezą całej rewolucji, jej odczuciach czy jej ograniczeniach w tej kwestii, co nieco brzmiało jej wyżalanie się, dziewczyna nie wspomniała ani słowem o przebiegu tej walki, co chłopak uznał za najlepsze rozwiązanie, wbrew wszystkiemu księżniczka wiedziała co powiedzieć ale jednocześnie wciąż zataić informacje, a to się doceniało.
Po historii księżniczka się pożegnała i zaczęła odchodzić, Hana chcąc się pożegnać nieco potknęła się o drogę i lekko wpadła na Mari podtrzymując się jej ręki, momentalnie się odsunęła od niej i nerwowo zaczęła drapać się w tył głowy z przepraszającym uśmiechem.
- Wybacz... Trzymaj się...
Pożegnała się a potem gdy Mari się już nieco oddaliła, Kana postanowiła wyrazić swoją opinię o zdaniu Dio na temat księżniczki, na co blondyn tylko obdarzył ją swoim spojrzeniem.
- Shaula też w podziemiach, gdzie malowała trupy samotnie trzymała swoją rolę, mimo iż mnie znała i mogła być pewna, że jesteś godna zaufania, a mimo to nie wydala się i też uwierzyłaś w jej postać.
Przypomniał tylko dając jasno do zrozumienia, że szlachcice oraz zabójcy potrafią być doskonałymi aktorami i potrafili świetnie zamaskować swoje wady.
Mari w pewnym momencie odchodząc mogła zobaczyć, że koło jej dłoni lata sporej wielkości ważka, stworzonko to szybko odleciało w swoją stronę, kiedy szatynka je spostrzegła, a nieco po chwili ważka przyleciała do Hany i spoczęła na jej dłoni, po czym momentalnie przekształciła się w bransoletkę ze szmaragdami, taką jaką miała na dłoni księżniczka.
- Ej... Co Ty... Co Ty właśnie zrobiłaś?
Zapytał Dio patrząc na całą sytuację, szarowłosa odwróciła głowę do blondyna po czym spuściła nieco wzrok.
- Ukradłam jej bransoletkę... Sprzedam ją i zarobię nieco pieniędzy na niej. Powiem Ci szczerze, nie lubię tego robić aż tak bardzo, jak Ci się wydaje, ale tak jak mijam wsie i tam mogę pomóc na roli w zamian za jedzenie, tak w mieście ciężko znaleźć pracę na szybko by móc zarobić, a nie rzadko przybywając w nowe miejsce nie mam przy sobie grosza przy duszy i muszę szybko je pozyskać, by nie spać pod mostem. Rzecz jasna gdy tylko mogę, staram się zarobić w uczciwy sposób ale... Czasem robię i takie sztuczki.
Hana nie wydawała się być z tego dumna, nie mniej jednak Dio szukał momentu, kiedy szarowłosa mogła coś takiego uczynić.
- Wpadłaś na nią celowo?
- Tak, wówczas zmieniłam jej bransoletkę w ważkę i kazałam jej wrócić do mnie.
- Umiesz przeobrażać rzeczy?
- Nie tak do końca, potrafię nadać życie przedmiotom nieożywionym, lub napełnić życiem dowolne miejsce, wówczas mogę zmienić cokolwiek w jakieś żyjące stworzenie, ale muszę dotknąć cel, z ludźmi jest inaczej, moja moc wyrzuca Twoją świadomość poza ciało i wzmacnia wszelkie zmysły, teoretycznie gdy jesteś pod jej wpływem, nie muszę Cię uderzyć mocno, szok wywołany bólem może Cię zabić.
Hana wyjaśniała po krótce tyle ile sama rozumiała ze swojej mocy chowając przy tym bransoletkę do kieszeni, zaś Dio spojrzał nieco poważniej lecz... Życzliwiej na dziewczynę, po czym schował ręce do kieszeni i uniósł głowę ku górze spoglądając w bezchmurne niebo.
- To doprawdy piękna moc... Nadanie życia, możesz tak też pewnie leczyć, jednak nie jest to moc destrukcyjna, wręcz przeciwnie. Nigdy nie słyszałem o takiej mocy, a mimo to czuję, że jest naprawdę szlachetna, jednak w Twojej sytuacji, nie daje ona wiele, jesteś wyjątkowa i dlatego na Ciebie polują... To naprawdę smutne, Hana.
Dio wydawał się być poruszony dziewczyną i jej zdolnością, nie do końca wiedział czemu jednakże poza możliwymi genami dziewczyny, najpiękniejsze było w niej to jak cudowną mocą dysponowała a mimo to ta moc nie zawsze mogła jej pomóc, jeśli nie wymyśliła sposobu by ją jakoś wykorzystać, nie mniej jednak wybudziła ona w blondynie podziw i współczucie, co było zaskakujące.
- Nie martw się, daję sobie radę póki co, Gyro też mnie nauczył swojej techniki, przydaje się, póki co, jeszcze nie padłam, z każdą walką robię się silniejsza.
Odrzekła i mimo wszystko uśmiechnęła się lekko do Dio, wiedziała jak jej moc wyglądała ale mimo wszystko nie bała się dalszej podróży, była pewna swoich możliwości i odważnie brnęła na przód.
- Na przykład podczas zakładu z Kaną, gdy jeździłyśmy na łyżwach zmieniłam jej łyżwy w szczury i kazałam im się rozejść, granicą tej mocy jest moja wyobraźnia, więc dam se radę.
Dodała zapewniając o swoich możliwościach i kreatywności a przy okazji wyjaśniła jak wygrała wtedy zakład z Kaną, choć trzeba było przyznać, zrobiła to subtelnie i szybko, do tej pory blondynka była przekonana, że jej łyżwy po prostu zniknęły a tu proszę, całkiem ciekawsza zdolność doprowadziła do jej przegranej w zakładzie.

- To nie tak, że częściej nazywasz mnie pozerem...
Odbił Dio po czym uśmiechnął się złośliwie tym samym wypominając dziewczynie jej tendencję do mówienia jak chłopak udaje kogoś kim nie jest a przynajmniej w jej mniemaniu, mimo to sam Dio wydawał się nie być w żaden sposób zły na to, miał tę świadomość, że Kana częściej żartowała.
Nie długo potem przeszli na temat kradzieży bransoletki gdzie blondynka jasno wyrzuciła, że lepiej by ta bransoletka nie była żadną sentymentalną pamiątką dla księżniczki, na co sama szarowłosa po prostu wzruszyła ramionami.
- Nawet jeśli, to skąd będzie wiedziała, że to ja? Najwyżej mogła zobaczyć ważkę, która odleciała sobie, poza tym to, że jest księżniczką nie znaczy, że jest bezpieczna od takich rzeczy a jedna bransoletka w tę czy w tę... Dla niej bez różnicy a ja mam chociaż na kilka śniadań, obiadów i kolacji.
Oznajmiła spokojnie, dla niej było to jasne, że raczej księżniczce nie ubędzie a jej samej może to uratować życie i chociaż nie była dumna z tego, to jednak wykazywała się w używaniu swoich zdolności by dać radę zdobyć owe dobra materialne, mimo wszystko robiła to dla przetrwania.
- To w sumie zaskakujące, ktoś uczył Cię tych sztuczek?
Zapytał zaciekawiony Dio, intrygowało go podejście dziewczyny i jej subtelne zdolności które pozwalają jej się obłowić na dorobku innych.
- W jednym z miast, które odwiedzałam było dużo takich osób, podpatrzyłam jak to robią, często niezauważenie dla swoich ofiar, no i tak dalej poszło...
Dziewczyna szybko uczyła się, nawet po prostu podpatrując całą sytuację zaczęła wyciągać wnioski i powtarzać co dobrze świadczyło o jej zdolnościach do szybkiej nauki, sam Dio gwizdnął z wrażenia słysząc jej historię, ostatecznie jednak powrócili do tematu posiadania drużyny, gdzie Kana postanowiła wspomnieć, że mimo wszystko daje to spore korzyści.
- No to ja mam pecha, bo każda drużyna jaką spotykam marzy bardziej o tym, by mnie zniewolić i zaprowadzić gdzieś, albo po prostu sprzątnąć, ostatnio otoczyło mnie dziesięciu ludzi i ich lider mówi mi, że mają przyjemność wykonać jakieś zlecenie na mnie, polecił mi iść za nimi, cóż... Ta drużyna szybko się nie pozbiera.
Hana mogła długo opowiadać o swoich przygodach w trakcie podróży czy w mieście, które odwiedzała, nie było jej łatwo, gdy ciągle jakieś grupki czy oddziały ruszały by ją pokonać, nie mniej jednak to dziewczyna ostatecznie wychodziła z tarczą z tych sytuacji jednak wiadomo, że bez dużej ilości odpoczynku długo by nie pociągnęła.
- A tak, rolki, wybacz, pamiętałam tylko o dużej ilości lodu w tej hali, ale to raczej byłaś Ty.
Zarzuciła szarowłosa i uśmiechnęła się lekko.
- Zbyt uczciwy człowiek i przestępca w jednym, wiesz, że wielu ludzi Ci w to nie uwierzy?
Zarzucił żartobliwie Dio widząc tę ironię w jej wypowiedzi, nie mniej jednak chłopak znał ją już i wiedział, że Kana mimo wszystko jest dobrą osobą, która zeszła z przymusu do tego poziomu życia, nie mniej jednak wydawała się nie narzekać na te warunki. W końcu blondynka zaproponowała by skierowali się do domu, przy okazji mówiąc o tym, że w końcu ich towarzyszka będzie mogła się wyspać, na co sama Hana już zareagowała radosnym uśmiechem, nie chciała narzekać ale przydałby jej się zdrowy sen.
- Ja jestem za, znaczy... Nie musicie kończyć przygód na tym dzisiaj... Zostawcie mnie w domu i lećcie na randkę.
Zarzuciła wesoło i mimo wszystko zaczęła nieco chichotać.

Kana postanowiła szybko odbić znów piłeczkę i przypomnieć, że blondyn chciał udać się na randkę z dziewczyną stąd, a raczej nowopoznaną, dla szarowłosej było to dość dziwne, nie mniej jednak znała już typ facetów co ma w celach zaliczyć jakąś panienkę gdy odwiedza nowe miejsce, ot taka pamiątka, jakoś jej to nie dziwiło, mimo to Dio wyglądał na innego, nie wydawał się być nachalnym koneserem kobiecych kształtów a przynajmniej nie na jedną noc.
- W zasadzie Kana Ty też byłaś kiedyś nowopoznana.
Rzuciła pozbawiając ich wymówek ostatecznie, dla dziewczyny oboje mieli się ku sobie i dziwiło ją to jak ta dwójka pogrywa ze sobą radośnie udając jednocześnie, że wszystko jest w porządku, sama Hana widząc ich wymianę zdań miała już takie wrażenie a pierwszy raz spotkała Kanę w towarzystwie tego chłopaka.
- W każdym razie może najpierw dotrzyjmy do domu i dajmy Hanie łóżko do przekimania a potem umówimy się z Kaną.
Rzucił Dio po czym uśmiechnął się i tak radosnym krokiem blondyn wraz z dziewczynami zaczął kierować swe kroki w kierunku domu, w międzyczasie sama Hana myślała o tej bransoletce i to co mówiła o niej Kana, jakby nie patrzeć gdyby trafiła na taką okazję życia i sprzedałaby ją, mogłaby się dorobić mieszkania.
- Kurde, opcja by zdobyć za tę lśniącą błyskotkę pieniądze na dom, z drugiej strony pewnie zaraz by się pojawili kolejni narwani i mi go zniszczyli, tak jak ostatnio, gdy odbudowałam jedną chatkę w wiosce, mimo pozastawianiu pułapek i tak ostatecznie zrujnowali wszystko.
Rzuciła swoje przemyślenia na głos i szybko sama się sprowadziła na ziemię, w jej obecnej sytuacji było groźnym pozyskanie jakiejkolwiek nieruchomości, przeciwnicy zwykle mieli gdzieś jej dobytek i po prostu niszczyli gdy dziewczyna coś budowała czy naprawiała.
- Odbudowałaś?
Zapytał Dio z małym niedowierzaniem.
- No tak... Jestem chłopką jakby nie patrzeć, od dziecka oglądałam jak w naszej wiosce jeden mężczyzna zajmował się robieniem desek i stolarstwem, gdy podrosłam, zaczęłam się u niego uczyć, umiem też pracować przy polu, upiec chleb czy zrobić jakiś większy posiłek, ale nie jestem mistrzynią w kuchni aż tak... W każdym razie mam dużo umiejętności manualnych, umiem naprawić wiele rzeczy i zrobić wiele prowizorycznych predmiotów bez większych trudności.
Warunki jakie dziewczyna miała zmuszały ją do wyciągania całego swojego potencjału w tym jej umiejętności manualnych, których miała całą gamę, sam blondyn po prostu spojrzał na nią nieco zaskoczony.
- Wygląda na to, że od dziecka przygotowywałaś się do tej wyprawy.
Zaśmiał się wesoło, na co Hana po prostu przytaknęła ze śmiechem, by ostatecznie dotarli do swojego tymczasowego domku, tam Dio pokazał szarowłosej wolny pokój po czym podał jej ręcznik a dziewczyna w pierwszej kolejności poleciała do łazienki by wziąć prysznic, nie długo potem sama Hana ulokowała się w swoim nowym pokoju, odstawiła plecak obok łóżka i spokojnie ułożyła się na łóżku po czym zasnęła.
Dio zszedł do salonu by spokojnie usiąść na kanapie i pochwycić po drodze jakąś książkę, by zaraz potem zagłębić się w lekturze.

Kana i Dio spokojnie siedzieli na kanapie, gdy dziewczyna ostatecznie napomknęła o tym przypadkowym spotkaniu z Haną, sam Dio skierował na chwilę wzrok na nią i uśmiechnął się po prostu lekko, ten zbieg okoliczności był i dla niego zaskakujący, lecz w praktyce udało się dziewczynom dogadać i nawet Kana dostała to czego chciała.
- Mój znajomy często mówił, że nie ma czegoś takiego jak przypadek, że jeśli masz kogoś spotkać na swojej drodze, to spotkasz go, czasem nabijałem się z tej tezy ale dzisiaj udało mi się znaleźć słój mojego mentora na bazarze a Ty spotkałaś dziewczynę, która zwiała przed wami dawniej, więc... Może coś w tym być.
Dio był wyznawcą jednak tego, że nie ma czegoś takiego jak przeznaczenie, wolał wierzyć, że ślepy los jest po prostu łudem szczęścia, nie mniej jednak niektóre sytuacje przekonywały go, że może być to coś więcej, niż głupi fart, ale z drugiej strony kto nie chciałby chociaż raz w życiu odwiedzić tego malowniczego miejsca, może właśnie i tym kierowała się Hana kiedy wyjechała z tamtego miasta i postanowiła ruszyć dalej, a może naprawdę coś przyciągało Kanę do niej lub na odwrót, ciężko to ustalić.
- Wydajesz się ją lubić, sama w sobie też nie wydaje się być jakaś zła czy kłopotliwa, może naprawdę ma pecha w życiu.
Dio o dziwo zapałał sympatią do tej 16-letniej dziewczyny, nie wiedział czemu, może to przez jej pomysł na karę dla Kany w pokerze a może jej sposób bycia urzekł go, nie mógł tego wycenić, nie mniej jednak nawet cieszył się, że szarowłosa mogła odpocząć pod ich okiem, przynajmniej odpocznie wystarczająco zanim wraz z nimi ruszy do miasta portowego, gdyż teraz musi ustalić kilka szczegółów z samą Amber.
Ostatecznie Kana zabrała Dio książkę, czym zwróciła na niego swoją uwagę a następnie bez większych oporów ułożyła się na jego kolanach i delikatnie oparła ręce na jego torsie, chłopak przez moment spoglądał na nią nieco zaskoczony by ostatecznie jego wzrok zrobił się nieco pewniejszy, objął delikatnie dziewczynę w biodrach i spoglądał w jej oczy, gdzie płonęły iskierki, sama Kana w jego oczach mogła dostrzec rozpalający się ogień, a nawet przez koszulkę mogła poczuć jak jego ciało staje się cieplejsze.
- Już chcesz spłacić dług? Cóż... Nie krępuj się.
Zarzucił Dio tym samym dając jej przyzwolenie do zabawy, sam nieco przybliżył swoją twarz z pewnym siebie uśmiechem, jeśli Kana czuła się już gotowa na dalszą grę, on nie miał nic przeciwko, sam miał wrażenie że ich pogrywanie ciągnie się za długo a pierwsze kroki Kany, chociaż gwałtowne zrobiły na nim nie lada wrażenie, tym samym pozwala jej by "spłaciła swój dług".

Nie wiedzieć skąd, jednak Dio wiedział, że to będzie ciekawy pokaz i chociaż Kana na co dzień była dość zamknięta na te kwestie to jednak ich pierwsze spotkanie pokazało, że nie musi odczuwać wstydu, tamtego dnia miała na sobie tak kusy strój, że było to wręcz pewne, iż dziewczyna może zaskoczyć i nie zawiódł się, po tym jak Kana zeszła z jego kolan, dość szybko pokazała jak zmysłowa potrafi być, jak bezwstydnie gra na niecierpliwości blondyna eksponując bardzo powoli swoje ciało, a jednocześnie nie dając mu tej satysfakcji, była w tym dobra, co go nakręcało, z przyjemnością i rosnącym podnieceniem oglądał kolejny pokaz blondynki oraz to w jak zmysłowy sposób potrafiła pobudzić jego ciało i rozgrzać je swoim seksapilem.
Kana jednak nie poprzestała na samych spodniach, szybko zrzuciła je a następnie w bardzo uległy sposób podeszła znów do chłopaka by oprzeć dłonie na jego kolanach i znów usiąść na nich, dopiero tutaj zajęła się ona swoją bluzką eksponując czarny koronkowy stanik, który był w komplecie z jej majtkami, jednak i tu Kana nie dała mu tak szybko satysfakcji, odwróciła się plecami do niego i dopiero tam postanowiła dobrać się do stanika powoli zdejmując go, bardzo powoli, gdyż i tutaj dziewczyna po prostu napawała się tym a Dio napawał się z nią, jednak i tutaj w końcu ta część garderoby zniknęła pozostawiając Kanę jedynie w dolnej części bielizny, sama dziewczyna powoli dotykając swojego ciała postanowiła włączyć do tego dłonie Dio, na początku pozwoliła mu dotknąć jej kolan, lecz później prowadziła jego rękę wyżej zapraszając do dalszej eksploracji.
Dio nie czekał długo, jego ręka od kolana dziewczyny powoli wędrowała ku górze, po drodze przejeżdżając każdy skrawek skóry dziewczyny, delikatnie dotarł do brzucha i talii dziewczyny, chłopak swoimi palcami delikatnie muskał jej skórę, jakby napawał się tym dotykiem jej delikatnego i niezwykle aksamitnego ciała, było to niezwykle przyjemne, sam Dio oparł swoją głowę o jej ramię, zaś blondynka mogła poczuć jego oddech na swojej szyi, nie wspominając już o tym, jak nabrzmiało nagle jego krocze.
- Masz naprawdę przyjemną i delikatną skórę... Kana...
Wyszeptał jej, gdy jego dłonie ostatecznie dotarły na jej piersi, chłopak z początku delikatnie przejeżdżał po nich palcami, wyczuwał ich jędrność oraz wielkość, tak jak myślał, były większe niż mu się wydawało na początku, cóż, luźne bluzki skutecznie maskowały rozmiar jej biustu ale teraz, gdy mógł go poczuć, zdecydowanie odczuwał tę różnicę, w końcu ze zwykłego napawania się tylko dotykiem Dio zdecydowanie zaczął je masować w swoich dłoniach i bawić się nimi delikatnie, sama Kana mogła odczuwać jak jego oddech przyspiesza, przyjemność tego dotyku jak i jej samej skóry czy przyjemnego zapachu, to wszystko sprawiało, że jego umysł zaczynał się przyćmiewać, powoli jego zmysły zaczynały pochłaniać całe ciało Kany, wzrok skierowany tylko na urodziwe ciało blondynki, słuch oddawał się tylko jej cichym pojękiwaniom powstałym w wyniku jego dotyku, węch wchłaniał jej zapach, dotyk delektował się jej skórą, Dio pozwalał sobie na pochłanianie tego uczucia powoli oddając się swoim pożądaniom, co mogła wyczuwać już blondynka, jednak on sam nie wiedział jak daleko zajdzie w tym, nie mógł długo się bronić przed tym więc po nie długim czasie dziewczyna mogła poczuć delikatne muskanie jego ust na swojej szyi, co mogło jasno sugerować dokąd sam blondyn planuje zmierzać w tym szalonym tańcu.