Anastasia słuchała ze spokojem i o dziwo uśmiechem na ustach słów Rohana, jak widać jego kompan był ostrożniejszy niż przypuszczała, nie mniej jednak dziewczyna o fioletowych oczach wydawała się nie być tym szczególnie poruszona, ot wysłuchała marudzeń i złośliwości czerwonowłosego właściwie bez większych odruchów, ot trzymała ręce za sobą i stała spokojnie, nie drgnęła gdy Rohan podchodził bliżej, wiedziała, że w tym stanie najmniej jej zaszkodzi i nie przejmowała się nim, chłopak miał swoją szansę, powiedział co wiedział i tyle jej wystarczyło.
- Tak myślałam, że nie powiedzą Ci nic... Będąc szczera z Tobą, wiem gdzie oni przebywają. Lace z tą studentką i Doktorkiem oraz Cleo są w Nowym Świecie w mieście portowym, a ta blondynka nie dawno wyruszyła do Murivel, po prostu... Chciałam dać Ci szansę i nie zawiodłam się, byłeś fair wobec mnie... Wiem to, nie mniej jednak nie spełniłeś moich oczekiwań. Cześć.
Anastasia zrobiła dwa kroki do przodu i rozpłynęła się w powietrzu zostawiając ponownie Rohana samemu sobie w tym przeklętym dziwnym miejscu z którego nie można uciec, nie zostawiła mu też nic, jasno dając do zrozumienia, że godzi się na jego los, który powoli jest przypieczętowany.
Anastasia pojawiła się znów w tej alejce i spokojnie z niej wyszła, by zaraz potem skierować się do swojego hotelu a stamtąd wyciągnąć walizkę z pieniędzmi od Reijiego, po czym spokojnie udała się do portu, zakupiła bilety na Nowy Świat i oczekiwała grzecznie na swój statek.
Wsiadła na statek gdy ten przybił, odłożyła w swojej kajucie walizkę i sama spokojnie wyszła zamykając drzwi na klucz, skierowała się na dziób statku i usiadła na barierce podziwiając widok morza, mrużyła przy tym oczy i rozmarzyła się nieco.
- Ile to minęło gdy płynęłam statkiem... Zapomniałam już jakie to cudowne uczucie...
Wiatr delikatnie kołysał jej włosami a ona zatraciła się w swoim rozmyślaniu, chłonęła ten moment gdzie mogła skorzystać ze zwykłej podróży, dla większości ludzi było to może coś zwyczajnego, dla niej mimo wszystko było to coś cudownego, przywoływało wspomnienia o których dziewczyna po prostu zapomniała.

*************************************************************

Dio i Kana w końcu opuścili mieszkanie Rebecci po tym jak chłopakowi poprawiła włosa i chociaż blondynka do tej pory nie wiedziała jaki miał oryginalny kolor włosów, to jego precyzja co do ubarwienia aktualnej fryzury mogło wnioskować jak brał pod uwagę swój aktualny wygląd.
- No to co? Bierzemy siatki i idziemy łapać owady?
Zapytał z uśmiechem, pewnie sama Kana dalej nie mogła uwierzyć w to, że chłopak naprawdę nie żartował co do swojego planu na ten dzień, nie mniej jednak na pewno był w tym głębszy plan.
Nie długo po ich wyjściu oboje spotkali się z Haną, która przyniosła im siatki a następnie cała trójka wyruszyła na łąkę, by móc spokojnie zacząć swoje łapanie.
- Po co mamy to robić?
Zapytała zaciekawiona Hana a Dio tylko spojrzał na nią i uśmiechnął się.
- Zobaczysz, to część Twojego treningu, Hana, musimy złapać modliszkę, ale inne owady będą ładne do ozdoby.
Oznajmił swój cel zostawiając Hanę z lekkim zdziwieniem, gdyż nie pojmowała co ma łapanie modliszki do treningu, nie mniej jednak po chwili cała trójka wyruszyła do szukania i próby złapania owego owada.

************************************************************

Do drzwi od kryjówki Doktorka rozległo się pukanie po czym sama Matsuri nieco uchyliła drzwi i powoli oraz nieśmiało wyłoniła się zza nich by spokojnie wejść do środka, widziała, że dotarła już pierwsza dostawa zwłok o którą wraz z Doktorkiem walczyli, nic więc dziwnego, że mimo wszystko pojawiła się, chociaż trzeba przyznać, była nieco strachliwa, ostatni popis jej zachowania mógł zapaść w pamięć całej grupce i nie wiedziała jak mogą ją teraz odebrać.
- Um... Cześć... To co ostatnio się wydarzyło... Znaczy...
Zaczęła się plątać wlepiając wzrok w ziemię i nerwowo stykając palce wskazujące ze sobą.
- Czy... Mogę dalej Ci asystować?
Doktor mógł dostrzec, że mimo wszystko zależało jej na tym, zresztą, od tamtej sytuacji dziewczyna chciała jedynie ich powstrzymać przed popełnieniem błędu, który kosztował by ich życie, chociaż zareagowała nerwowo to przekonała ich do tego by zostali i wciąż żyli, nie mniej jednak nieco martwiła się o to jak teraz będą ją odbierać, szczególnie Lace, któremu zrobiła krzywdę, nie mogła mu na razie spojrzeć w oczy, zaś po rozmowie z Yusaku dziewczyna zdecydowała się chociaż spróbować porozmawiać z Doktorem, by móc wybadać swój grunt, martwiła się, że nie będą jej już chcieli.

Pomysłowość i kreatywność Dio była dość niezwykła, trzeba było mu to przyznać, szczególnie teraz gdy wyciągnął obie dziewczyny do szukania jakiegoś insekta w gęstej trawie, a one bez żadnych pytań czy domysłów, po prostu wyruszyły za nim bez słowa zaprzeczenia, to pokazywało jak chłopak potrafił być charyzmatyczny albo jak Kana wiedziała że jego pomysły zwykle kierowały ją na różne przygody i sytuacje i pewnie dlatego nie mogła przepuścić kolejnej tej okazji, sama Hana raczej wyruszyła z czystej ciekawości, chociaż wątpiła by bieganie za jakimś owadem ma jej pomóc w treningu dzięki któremu utrzyma się przy życiu, ale kto wie jak miał ten trening działać.
- Węża hodować? To wam małpa nie wystarczy?
Zapytał zaciekawiony po czym skierował wzrok na Kanę, sama szarowłosa popatrzyła wpierw na Dio a potem na Kanę nieco zaciekawiona.
- Macie małpę w drużynie?
Zapytała a jej oczy nieco zaświeciły się, najwidoczniej zaciekawił ją temat tego zwierzęcia i gdzieś w głowie Hana wyobrażała sobie jak bawi się z tym zwierzątkiem czy rzuca w niego różnymi owocami a małpka je zwinnie łapie i zjada powoli.
- Tak... Nazywa się Lace i jest strasznie niewychowany.
Odrzucił Dio i zaśmiał się by ostatecznie zamachnąć się siatką w trawę i zaraz potem wyjąć z niej sporych rozmiarów modliszkę i przyglądał się jej z niemałą satysfakcją.
- Misja zakończona sukcesem...
Rzekł po czym spojrzał na Hanę ze swoim przebiegłym uśmieszkiem, by zaraz potem spokojnie zarządzić powrót do domu, tam modliszka trafiła do słoika a Dio spokojnie zszedł do piwnicy.
Minęły około 2 godziny odkąd chłopak tam zszedł aż w końcu wynurzył się stamtąd i oznajmił, że mogą wejść tam, a w piwnicy poza stolikiem z ową modliszką w słoiku nie było nic innego, puste ściany, Hana rozejrzała się w około nieco zagubiona całą sytuacją, nie mniej jednak blondyn spojrzał na nią z uśmiechem.
- Hana, odkryliśmy już, że jesteś uzdolniona, nie chodzi mi o Twoje umiejętności ale o to, że możesz trenować wyobrażając sobie przeciwnika, biorąc jego umiejętności za przykład. Więc mam dla Ciebie dobry trening, owady takie jak modliszka są doskonałymi łowcami i zabójcami w swoim środowisku, wiesz co by było gdyby takie stworzenie było rozmiarów człowieka i ważyło około 100 kilogramów? Wyobrażasz sobie jak są niebezpieczne? I na tym to polega, Hana, będziesz trenować na naturalnym zabójcy tworząc jego większy wzór przed sobą.
Dio jak widać miał swoje pomysły i metody na trening dla Hany, sam nie mógł co prawda wyobrazić aż tak dobrze przeciwnika i trenować w ten efektywny sposób, jednak skoro miał przed sobą osobę, która umiała coś takiego, to jako pamiątkę chciał dać jej lekcję życia i pomóc jej zostać silniejszą, by mogła przetrwać w tym okrutnym dla niej świecie.
- Um... Mogę chociaż spróbować...
Hana nie do końca rozumiała co Dio miał na myśli, jednak wychowując się z dala od miasta miała nie raz do czynienia z różnymi owadami, więc mogła je zaobserwować i co za tym idzie przyznać Dio rację, dlatego ten pomysł nie wydawał się jej aż taki zły, szczególnie że może faktycznie coś z niego wyniesie.
- Zbliża się wieczór... W sumie ja bym przeszedł się na miasto jeszcze...
Mówił spokojnie zakładając luźną kurtkę na siebie i uśmiechnął się patrząc w stronę Kany.

Dio słysząc oskarżenia o to, że siedział jedynie w tej piwnicy i wpatrywał się w modliszkę, jedynie skrzywił swoją minę i położył dłonie na swoich biodrach po czym ostatecznie wzruszył ramionami, by zaraz potem uśmiechnąć się szeroko.
- Nie, sprzątałem bajzel który był tutaj by zrobić miejsce Hanie na trening.
Odparł spokojnie, pytanie pozostało jedynie co stało się z rzeczami w tym miejscu, skoro nigdzie ich nie było a piwnica jest czysta i w zasadzie to pytanie pojawiło się w głowie szarowłosej, która już uniosła palec i chciała je zadać gdy ostatecznie się powstrzymała po czym uśmiechnęła się.
- Kiedyś na parkingu chciałam ukraść auto by uciec przed grupą, która mnie ścigała, uznałam, że zniknięcie jednego samochodu będzie łatwo namierzyć i pozmieniałam pozostałe w żaby, które się rozeszły w różnych kierunkach a po kilkunastu kilometrach wróciły do swojej pierwotnej formy, dzięki temu mnie nie znaleźli.
Opowiedziała swoją anegdotkę z przygód i uśmiechnęła się, chciała porównać zniknięcie rzeczy z piwnicy do jej przygody z efektywną ucieczką jaką zdarzyło się jej zrobić, sam Dio popatrzył na nią nieco zaskoczony po czym wyszczerzył swoje białe zęby.
- Nie wiem czemu ale uważam, że to całkiem urocze, w sensie nie wydajesz się być zła, ale też nie zgrywasz jakiegoś super bohatera i moralniaka, nie masz skrupułów do okradnięcia kogoś, nawet jak to jest miła księżniczka ale też nie robisz nikomu niepotrzebnie krzywdy, ciekawa z Ciebie osoba.
Skwitował szarowłosą, która popatrzyła na niego po czym uśmiechnęła się pod nosem i skierowała wzrok na ziemię.
- Daj spokój, gdyby ktoś powiedział mi ponad rok temu, że będę okradać ludzi z ich dóbr to bym go wyśmiała, ale uznałam, że lepsze to niż umieranie z głodu, poza tym takie rzeczy można odrobić, życia odzyskać już nie.
Chociaż Hana lubiła okradać czy wykorzystywać ludzi do napełnienia żołądka, to jednak nie była zła i dla korzyści majątkowych nie krzywdziła innych, niewinnych ludzi, fakt, zdarzało się jej obrabiać przeciwników, których pokonała, jednak miała do tego pełne prawo w jej mniemaniu, jakby nie patrzeć mogła być to dla niej rekompensata.
- W każdym razie, spróbuję tego treningu, a wy... Bawcie się dobrze.
Oznajmiła i tak pozostała dwójka opuściła piwnicę zaś Dio na pytanie Kany popatrzył na nią po czym uśmiechnął się lekko, sięgnął do kieszeni by zaraz potem wyjąć z niej złożony kawałek papieru, rozwinął go by okazało się, że ów papier jest plakatem zespołu jazzowego.
- W jednej restauracji grają dzisiaj wieczorem, a ja... Cóż...
Dio skierował wzrok gdzieś w bok a jego ton głosu nieco przycichł.
- Uwielbiam Jazz...
Dokończył. Dio mimo że znał niemalże każdy gatunek muzyczny i mógł się o każdym wypowiedzieć a także na potrzeby podrywów mógł podać co najmniej trzech muzyków z każdego gatunku, by podtrzymać temat, to jednak w środku samego siebie chłopak kochał Jazz z całego serca i chociaż nie przyznawał się do tego przy każdej dziewczynie to jednak wizja wyjścia na koncert swojego ulubionego zespołu była idealną okazją.
- Szczególnie, że gra w tym zespole mój ulubiony muzyk, Midvalley the Hornfreak, saksofonista, przybyli do Murivel by wesprzeć ludzi podczas tej rewolucji, nie wiem czy lubisz jazz, mnie ich muzyka... Ożywia.
Podkreślił swoje uczucia co do tego zespołu jak i samego gatunku muzyki, chciał jednak decyzję zostawić Kanie, czy ta by chciała wyruszyć z nim na ten koncert, wiedział, że ten gatunek nie był popularny, szczególnie wśród młodych ludzi a tym bardziej dziewczyn, dlatego nie chciał jej pchać na siłę.

Kto mógł pomyśleć, że blondyn gdzieś w środku był fanem takiego rodzaju muzyki, większość osób mogło kojarzyć go raczej z bardziej energicznym gatunkiem, jednak on sam wolał te spokojne melodie i miał pokaźną kolekcję w swoim pokoju płyt gramofonowych z zespołami jazzowymi, czego sama Kana mogła nie poznać jeszcze, cóż, kiedy pomieszkiwała w jego domu to raczej nie wchodziła do pokoju chłopaka, ale pewnie nie długo zmieni się to i pozna ona jego kolekcję.
W trakcie spaceru po mieście do owej restauracji Kana postanowiła zapytać czy ten koncert nie zostanie zakłócony przez władze kraju na co sam Dio po prostu się uśmiechnął lekko.
- To nie koncert który ma przekonać ludzi do rewolucji, grają dla cywili, by ich zmotywować do przetrwania tych trudnych czasów, szczególnie, że to jeden z ich ostatnich koncertów, nie długo kończą swoją karierę więc to naprawdę świetny gest z ich strony, przynajmniej moim zdaniem.
Odrzekł rozjaśniając całą sytuację, a gdy zbliżyli się do miejsca koncertu, chłopak otworzył jej drzwi i wpuścił ją pierwszą, w środku poza eleganckim wystrojem, można było dostrzec spory tłum ludzi a na scenie grał już owy zespół, mimo to Dio i Kana znaleźli stolik dla siebie i spokojnie zamówili wino oraz jakiś drobny posiłek.
- Spójrz, to on, ten na saksofonie.
Blondyn wskazał dziewczynie mężczyznę który grał na swoim instrumencie, jak widać, był to rodzaj jazzu z samym saksofonem, nie mniej jednak chłopak tylko oparł twarz o dłonie i ze spokojem wchłaniał wręcz ich melodię, nawet dostarczony posiłek nie był dla niego w tym momencie ważny, Kana mogła dostrzec wręcz jak Dio całym sobą przyjmował tę muzykę do siebie, jak jego oczy wręcz błyszczały z radości i podniecenia a muzyka otaczała go, rzadko kiedy wykazywał aż taki podziw i ubóstwienie, chociaż nie tak dawno samej Kanie okazał podobne uczucia, to teraz mogła je dostrzec w zupełnie innej sytuacji, zupełnie jakby nie był on przestępcą a zwykłym, ludzkim fanem, który spotkał swój ulubiony zespół na żywo.
Mężczyźni grali do późnej nocy a gdy koncert się kończył, otrzymali gromkie brawa, sam Dio wręcz wstał i klaskał ile miał sił w rękach, by zaraz potem obserwować jak mężczyźni schodzili ze sceny i szli na tyły restauracji, sam spojrzał na Kanę i uśmiechnął się szeroko, by zaraz potem oboje wyruszyli do przodu i korzystając z chwili nieuwagi ruszyli za nimi do garderoby.
- Midvalley the Hornfreak, jestem wielkim fanem...
Oznajmił spokojnie Dio spoglądając na swojego idola, brunet spojrzał na niego i uśmiechnął się lekko, widząc w nim tę determinację, że mężczyzna postanowił ruszyć za nimi.
- Miło mi to słyszeć, szczególnie, że to nasz ostatni występ, miło dla odmiany zagrać w spokojnym miejscu...
Odrzekł nieco zdołowanym tonem.
- Ta... Po tym co zdarzyło się w Blackwater...
Dodał kolejny członek zespołu.
- Blackwater? Mieście Światowej Armii?
Zapytał blondyn chcąc się upewnić.
- Ta... Black...
Black, numer jeden w Najgorszej Generacji, istne utrapienie dla Światowej Armii a także człowiek kultu, gdyż jego osoba nie była znana nikomu, nikt nie wiedział jakie było jego prawdziwe imię, wygląd czy nawet płeć a tym bardziej zamiary, ludzie bali się go i czcili zaś on sam był wręcz nieuchwytny i do tej pory niepokonany.
- Black?
Zawtórował blondyn nieco zdziwiony.
- Graliśmy dla żołnierzy a po koncercie... Widziałem jak czarna energia spadła z nieba, połowa miasta niemalże została w niej utopiona a zaraz potem... Widziałem jak pożerała ona ludzi, zupełnie jakby Black chciał przekazać wiadomość...
-... Żałujcie, że wybraliście tę pracę...
Nic dziwnego, że mężczyźni porzucili swoją karierę, po tak makabrycznym widoku postanowili porzucić swoją drogę, bali się tego, że następnym razem nie unikną tych rzeczy i zginą zaś sama Kana mogła poznać jak okrutny potrafi być ktoś, kto stał na czele całej tej generacji.
- To skończony potwór, ponoć robi to regularnie, bez litości bez żadnych sygnałów... Bezlitosne stworzenie.

***************************************************************

Anastasia dotarła do miasta portowego późnym wieczorem, swoje pierwsze kroki o dziwo nie skierowała do hotelu a do... Baru, dziewczyna ze spokojem dotarła do skupiska, gdzie zbierali się przestępcy z różnych krajów i kontynentów by móc w spokoju napić się i zabawić, to właśnie takie miejsca dawały im poczucie spokoju i bezpieczeństwa, sama Anastasia spokojnie zasiadła za barem i zamówiła drinka, spoglądała za siebie obserwując z uśmiechem na radosnych ludzi po czym wzięła kilka łyków swojego drinka i bez większych problemów wstała po czym z uśmiechem ustała na środku baru.
- Kto ma ochotę zarobić trochę grosza?
Zawołała radośnie po czym rzuciła na stół trzy zdjęcia, Lace'a, Cleo i Doktorka po czym rozejrzała się wokoło a widząc zaciekawienie od strony osób tutaj uśmiechnęła się jedynie szeroko mrużąc nieco oczy.
- Daję 15 tysięcy za głowę każdego z nich! Zabawcie się!
Zawołała radośnie a ludzie wyrwali się ze swoich miejsc by zaraz potem podejrzeć zdjęcia i zaczynali wymieniać swoje zdania i poglądy na temat tej trójki, każdy raczej radośnie ogłosił, że będzie to łatwe zadanie a zaraz potem każdy z nich wyszedł z baru pospiesznie chcąc rozpocząć swoje zlecenie, sama Anastasia obserwowała całe zajście.
- Polowanie czas zacząć...

Ostatnio edytowany przez Dio Bluesummers (2022-04-19 21:00:33)

Dio jak i sam zespół rozmawiali w spokoju lecz była wyczuwalna nutka obawy i niepokoju podczas opowiadania o Blacku, zaś gdy Kana postanowiła się zapytać o nienawiść Blacka do muzyków, Dio spojrzał na nią po czym delikatnie się uśmiechnął.
- Wyjaśnię Ci później wszystko.
Odrzekł jedynie po czym wrócił do swoich rozmów, lecz ich temat się momentalnie zmienił, Dio raczej zaczął wspominać o swoim zafascynowaniu do ich muzyki oraz o swoich ulubionych kawałkach a i cała grupa zaczęła opowiadać jak owe utwory powstały. Sam blondyn po prostu zaczął korzystać z opcji rozmowy ze swoimi a oni również nie odrzucali go, szczególnie, że pod koniec ich rozmowy zespół wyjął płytę gramofonową z ich albumem po czym każdy z nich go podpisał i oddali go chłopakowi, który przyjął go z radością ale wtedy ochrona zdała sobie sprawę, że ktoś tu jest i zaczęli ich wyganiać, więc ostatecznie oboje uciekli stamtąd żegnając się na szybko z muzykami.
- Wyszło świetnie!
Zawołał uradowany Dio gapiąc się na swoją płytę w tekturowym opakowaniu, po czym ostatecznie skierował wzrok na Kanę, jego radość nieco przygasła ale mimo wszystko on sam będzie dobrze wspominać ten dzień, nie mniej jednak miał z nią coś wyjaśnić.
- Co do Blacka... Tu nie chodzi o to, że jest on jakoś uprzedzony do muzyków, on po prostu strzela na oślep, wie gdzie uderzyć ale jego pociski rozchodzą się w różne strony, gdy ostatnio byłem w barze w mieście portowym, połowa ludzi to dezerterzy ze Światowej Armii, którzy potrafili opowiadać, jak potracili rodziny bo Black ostrzeliwał część cywilną miast, to tak jakbyśmy teraz wrócili do reszty i nagle okazuje się, że pół miasta nie ma a nasi towarzysze zostali zamordowani.
Blacka nie obchodziły ofiary postronne, strzelał bez opamiętania i konsekwencji, robił to by ukarać ludzi, ale tak naprawdę kogo on karał? Osoby, które chcą zarobić na życie, na swoje rodziny i postanowili przyjąć wygodną dla nich ofertę, a zamiast wygodnej pracy otrzymali traumę i utracili swoich bliskich, zaś sam Black miał za nic ich życie, nie pokazywał się, nie można było go namierzyć po trajektorii pocisku, który leciał w ich forty, nie okazywał nikomu żadnej litości i bez cienia wątpliwości niszczył morale w tej organizacji.
- Osobiście chciałbym poznać go, zmierzyć się z nim, zobaczyć czy jest naprawdę tak potężny jak mówią legendy, ale póki co... Korzystajmy, zanim zrobi się gorąco, no... Poza tym będziemy musieli wracać nie długo, Ty musisz odstawić naszą Hanę do Amber a ja załatwiłem tu wszystkie sprawy.
Poza próbą zdobycia popleczników, Dio chciał udać się na ten koncert, nie chciał mówić o tym Kanie jednak wprost, by dziewczyna nie uznała, że zmarnowała tutaj czas, nie mniej jednak pobyt w Murivel Dio mógł uznać za dobrze spędzony i nawet gdyby jutro z rana mieli zacząć się zbierać do powrotu, to ta wycieczka będzie dla niego dobrze zapamiętana.

Chociaż do tej pory Kana mówiła mało, to wizja powrotu ją nieco rozbudziła oraz wspomniała o swoim kompanie, którego spotkania raczej najmniej było dla niej przyjemne, nie mniej jednak sam Dio słysząc to po prostu się lekko uśmiechnął by zaraz potem skierować swój wzrok w ziemię.
- Raczej wątpię, myślę, że on chce udowodnić, że jego metody są lepsze.
Tak mu się przynajmniej wydawało, Lace ją krytykował, lecz nie była to zwyczajna złośliwość, blondyn zauważył już dawno, że brunet po prostu płonął jakąś zawiścią lub zazdrością do niej i może dlatego postanawiał jej dogryzać w każdy możliwy sposób, może chciał zyskać przywództwo tej grupy i dlatego postanowił złamać moralnie blondynkę, której jak na złość wszystko wychodziło na sucho.
Ostatecznie Kana i Dio wrócili do domu a tam blondyn oznajmił, że powoli się pakują i wracają do miasta portowego, chociaż jego mieszkanie nie było jeszcze wyremontowane, to mimo wszystko zrobił tutaj co miał zrobić, przy okazji zyskał co nieco.
Po spakowaniu rzeczy i przywróceniu piwnicy do poprzedniego stanu cała trójka była już gotowa do powrotu, który rozpoczął się już o samym poranku udali się na dworzec, w spokoju zakupili bilety i ruszyli pociągiem do portu, skąd popłyną z powrotem do miasta.
Już po południu stali na statku z dostępem do swoich kajut jednak sam Dio po prostu stał na dziobie i spoglądał na morze, mimo jego pozytywnej natury tym razem na jego twarzy widniała powaga i spokój, blondyn spoglądał w dal, jakby próbował wypatrzeć kontynent, na którym aktualnie zamieszkiwał.
- Mam złe przeczucia...
Powiedział sam do siebie, ostatnie informacje jednak nie napawają go optymizmem, zwłaszcza że słyszał pogłoski o Blacku, który ostatnio zaczął działać nieco ambitniej, jednak najgorsze plotki o nim mówiły, że ten bezlitosny osobnik lubi pojawiać się znikąd i dla rozrywki zaczyna działać w losowym miejscu siejąc zniszczenie i śmierć a teraz... Dio miał wrażenie, że nie długo się spotkają.

**********************************

Lace który naprawiał motor w pewnym momencie poczuł jak jego nadgarstek zostaje związany, po spostrzeżeniu, że łańcuch owinął mu się wokół ręki od razu mógł wykryć zasadzkę, teraz mógł dostrzec pięciu mężczyzn, którzy uśmiechnęli się szeroko widząc jego reakcję.
- Rybka sama się złapała.
Zaśmiał się jeden z nich po czym pociągnął za łańcuch zmuszając Lace'a do opadnięcia na ziemię i powoli przyciągając go do siebie, drugi mężczyzna skierował strzelbę w jego kierunku i spokojnie czekał na jakichś ruch ze strony bruneta.
- Zaoferowano 15 tysięcy za Twoją głowę, dzieciaku, więc bądź tak grzeczny i nie utrudniaj nam pracy.
Dodał mężczyzna trzymający łańcuch, jasno określając skąd wzięła się zasadzka, na którą właśnie wpadł Lace, najwidoczniej nikt nie zwlekał z osób w barze i pierwsze grupy już wyruszyły do poszukiwań całej trójki a akurat nawinął im się ten jeden konkretny osobnik.

- Co jest, kurwa?!
Zapytał mężczyzna z łańcuchem w momencie gdy brunet zerwał łańcuch a następnie ruszył na niego, mężczyzna pod wrażeniem całej sytuacji nie uchylił się i przyjął cios w twarz, po czym tracąc przytomność po prostu zakończył swą rozgrywkę na ten moment zaś sam Lace postanowił kontynuować swoje działanie.
- O nie, ja się na tych zjebów z super mocami nie pisałem!
Krzyknął jeden z mężczyzn po czym po prostu uciekł w inną stronę zostawiając swoich towarzyszy na pastwę losu aż ostatecznie sam Lace postanowił zainteresować się tym, kto postanowił wyznaczyć nagrodę za jego głowę, jednak nim mężczyzna ze strzelbą zdążył cokolwiek polecieć, brunet mógł poczuć solidne kopnięcie w jego bok po czym sam poleciał i zatrzymał się dopiero o swój samochód, który dostał solidne wgniecenie a gdy uniósł głowę aby dostrzec napastnika, jego oczom ukazała się Anastasia, która trzymając ręce za plecami, uśmiechnęła się złowieszczo.
- To ta dziewczyna!
Krzyknął jeden z mężczyzn, a sama dziewczyna o fioletowych oczach zachichotała cicho po czym zrobiła krok do przodu, słysząc jednego z najemników, skierowała wzrok w jego stronę a czarna energia otoczyła jej ciało, sam Lace mógł dostrzec jak jego ręce nagle zaczęły wydobywać żółtą energię, jakby na zawołanie.
Czarna energia Anastasii otoczyła pozostałych bandziorów, naskoczyła na nich i dosłownie wyżerała ich aż ostatecznie nie zniknęli wraz z samą energią, sama dziewczyna po prostu się uśmiechnęła, wyciągnęła dłoń przed siebie by zaraz potem z jej ręki nie wydostała się czarna energia, która niczym ogień otaczała jej ręką, tak samo jak energia wydobywana z rąk Lace'a, która zaczęła się nasilać zupełnie jakby była prowokowana przez Anastasię.
- Tak jak myślałam, Twoje Houkotsu pochodzi od Otoshiego Akumy, pierwotny użytkownik mojego Kurotsu i Twojego Houkotsu walczyli ze sobą i nasze energie pamiętają się, jedna odreagowuje na widok drugiej, zupełnie jakby miały swoją świadomość, niesamowite, prawda?
Wysnuła swoją teorię po czym znów schowała rękę za plecy i uśmiechnęła się złowieszczo.
- Ale widzę, że jest jeszcze niestabilne, zmienia barwy, czyli nie akceptuje Cię, a przynajmniej jeszcze. Wiesz co to oznacza? Rozpadasz się, dosłownie ta energia Cię wyniszcza. Oczywiście mogę Ci pomóc się uratować, wiesz... Zapanować nad tym, by przetrwać.
Zaproponowała udając słodki głos, by zaraz potem energia na jej ręce wygasła a ona sama oparła ją o biodro.
- Chociaż zgaduję, że Matsuri ma zamiar Ci w tym pomóc, bo to ona Ci tę moc przekazała, czyż nie? Tak czułam, że to się jej uda. Swoją drogą, powiesz mi gdzie ona jest? Oczywiście nie za darmo.
Oznajmiła by zaraz potem usiąść po turecku na piasku i spoglądając na Lace'a i czekając na jego odpowiedź.
- Oddam Ci w zamian Twojego przyjaciela, Rohana.
Anastasia jasno określiła co da w zamian za Matsuri, warunek jest taki, że Lace wyda swoją przyjaciółkę, była to okrutna oferta wobec niego ale właśnie to wiedziała Anastasia, dlatego właśnie na pierwszy cel obrała bruneta, dało jej to możliwość wydobycia informacji o jednej z dziewczyn, które chciał Reiji widząc ich potencjał.
- Rzecz jasna, możesz też mnie zaatakować, a wtedy zgarnę pieniądze od Reijiego za Twoją głowę, decyzja należy do Ciebie.
Anastasia jasno oznajmiła dla kogo pracuje a także dając mu do zrozumienia, że nie jest słaba, zresztą pokazała to, dosłownie stapiając czwórkę mężczyzn, którzy ruszyli za listem gończym, ten akt okrucieństwa miał jasno dać do zrozumienia mu, że poza gadką dziewczyna ma swoje asy w rękawie, szczególnie, że jej moc była podobna do mocy Lace'a a widać, że umiała to kontrolować nie mogła być byle kim, jednak to budzi pytanie, dlaczego ktoś taki pracuje dla Reijiego.

Ostatnio edytowany przez Dio Bluesummers (2022-04-25 11:06:02)